กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

เมื่อบุคคลไม่สามารถเปล่งเสียงพูดได้อย่างถูกต้อง ไม่สามารถพูดได้อย่างราบรื่น หรือมีปัญหาเกี่ยวกับเสียงของตนเอง ถือว่าบุคคลนั้นมีความบกพร่องทางการพูด(Speech Impairment) ซึ่งครอบคลุมลักษณะตั้งแต่ปัญหาความยากลำบากในการออกเสียง หรือความผิดปกติในการออกเสียง(Articulation Disorders) รวมถึงการพูดติดอ่าง(Stuttering) เมื่อบุคคลมีปัญหาในการรับรู้และเข้าใจภาษา(Receptive Language)หรือมีทักษะในการใช้ภาษาบกพร่อง(Expressive language) ถือว่าบุคคลนั้นมีความบกพร่องทางภาษา(Language Impairment ) ทั้งนี้ ผู้ใหญ่และเด็กต่างสามารถประสบปัญหาความบกพร่องทางการพูดและภาษาได้ โดยสาเหตุของความบกพร่องอาจเกิดจากความผิดปกติของร่างกาย หรืออาจเป็นสาเหตุที่ไม่สามารถระบุแน่ชัดได้ สำหรับความบกพร่องทางการพูดและภาษาที่ส่งผลกระทบต่อเด็กนั้นมีหลายรูปแบบ อย่างไรก็ตาม อาจจำแนกได้เป็น 4 ประเภทหลัก ตามลักษณะของควาผิดปกติ ได้แก่ การออกเสียง (Articulation) โดยเด็กจะมีปัญหาในการออกสียงไม่ถูกต้อง หรือพูดไม่ชัด
ความคล่อง(Fluency) เด็กมักมีพฤติกรรมการพูดซ้ำ พูดลากเสียงยาว หรือการละเสียง พยางค์ หรือคำบางคำ นอกจากนี้ปัญหาอาจเกิดจากการหยุดชะงักของการออกเสียง การหายใจเข้า-ออกที่ผิดวิธี หรือหลักการออกเสียงที่ไม่ถูกต้อง เสียงพูด(Voice) โดยเด็กจะมีคุณภาพเสียงที่ผิดปกติ เช่น ระดับสูงต่ำของเสียง ความก้อง และความดังของเสียง
ภาษา(Language)โดยเด็กจะมีปัญหาในการใช้ภาษาเพื่ออธิบายถึงสิ่งที่ต้องการ ความคิด ข้อมูลข่าวสาร รวมไปถึงไม่สามารถเข้าใจสิ่งท่ผู้อื่นพูดได้อีกด้วย นอกจากนี้ ความเข้าใจที่ถูกต้องว่า"ความบกพร่องทางการพูดและภาษา" แตกต่างไปจาก "การพัฒนาภาษาล่าช้า(Language delay)" ถือเป็นปัจจัยหนึ่งที่สำคัญอย่างยิ่งเนื่องจากอาจเป็นตัวกำหนดความรุนแรงของปัญหา วิธีการรักษา และความเร่งด่วนในการรักษาทั้งนี้เพราะพัฒนาการล่าช้า ซึ่งส่งผลกระทบต่อเด็กวัยเรียนจำนวนประมาณร้อยละ 5 ถึง 10 ถือเป็นปัญหาที่พบได้ทั่วไปในกระบวนการเจริญเติบโตและเรียรรู้ของเด็ก กล่าวคือ เด็กยังคงมีพัฒนาการไปตามลำดับ เพียงแต่ช้ากว่าปกติเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ในทางกลับกัน ปัญหาความบกพร่องทางการพูดและภาษา ถือเป็นลักษณะความพิการอันเกิดจากพัฒนาการางการพูดและภาษาที่ผิดปกติ โดยหากเด็กได้ัรับการยืนยันว่ามีความบกพร่องทางการพูดและภาษา การเข้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วนและครบวงจรด้วยความร่วมมือระหว่างแพทย์ นักโสตสัมพัสวิทยา(Audiologist) นักพยาธิวิทยาด้านการพูดและภาษา(Pathologist)รวมไปถึงการดูแลอย่างไกล้ชิดจากครู และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ปกครอง ย่อมหมายถึงประสิทธิภาพการรักษาที่มากขึ้นและความเป็นไปได้ในการแก้ไขปัญหาที่สูงขึ้น อันจะส่งผลให้เด็กสามารถเอาชนะความบกพร่องทางการพูดและภาษาของตนเอง รวมทั้งสามารถมีพัฒนาการที่เหมาะสม และใช้ชีวิตได้อย่างเป็นปกติสุขในระยะยาว ดังนั้นศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดสตูลหน่วยบริการละงู ได้เห็นความสำคัญของการฝึกพูดสำหรับเด็กพิการที่มีความพกพร่องทางการพูดและภาษา โดยเฉพาะการให้ผู้ปกครองหรือผู้ดูแล อพม. ครูโรงเรียนเรียนรวม บุคลากรศูนย์ฯสตูลได้มีความรู้ และสามารถเข้ามามีส่วนร่วมในการฟื้นฟูและพัฒนาศักยภาพเด็กพิการกลุ่มนี้ให้มีพัฒนาการด้านการพูดที่ดีขึ้นโดยได้รับหลักวิชาการที่ถูกต้องจากผู้เชี่ยวชาญโดยตรง จึงได้จัดทำโครงการฟื้นฟูและพัฒนาศักยภาพเด็กพิการ ศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจัหวัดสตูล หน่วยบริการละงู เพื่อเตรียมความพร้อมและเด็กพิการในตำบลละงูมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น