กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

จากรายงานผลการสำรวจ สภาวะสุขภาพช่องปากแห่งชาติ ครั้งที่ 7 พ.ศ. 2555 พบว่ากลุ่มวัยสูงอายุ 60-74 ปีในเขตชนบทมีฟันผุที่ยังไม่ได้รับการรักษาซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งของ การสูญเสียฟันในอนาคต ร้อยละ 51 ซึ่งสูงกว่าเขตเมืองและกรุงเทพมหานคร ตรงข้าม8 ผู้สูงอายุในชนบทมีฟันใช้งานได้ไม่น้อยกว่า 20 ซี่ จำนวนสูงกว่าผู้สูงอายุที่อยู่ในเมืองชัดเจน คือร้อยละ 63 และ 48 ตามลำดับ โดยเฉลี่ยทั้งประเทศ ผู้สูงอายุมีฟันใช้งานได้ไม่น้อยกว่า 20 ซี่ ร้อยละ 57 นอกจากนี้ ในผู้สูงอายุ 80-89 ปีพบมีฟันแท้ใช้งานอย่างน้อย 20ซี่ ประมาณ 1 ใน 4 คือ ร้อยละ 24 คู่สบฟันหลังเป็นตัวชี้วัดสำคัญในการวัดประสิทธิภาพการบดเคี้ยว ซึ่งควรมีอย่างน้อย 4 คู่สบ จึงจะเพียงพอต่อการบดเคี้ยว พบว่ามีเพียง 3 คู่/คนในกลุ่มผู้สูงอายุ 60-74 ปีและลดลงอีกจนเหลือเพียง 1 คู่/คนเมื่ออายุ 80 ปีนั่นหมายถึง เมื่ออายุเพิ่มขึ้นประสิทธิภาพในการบดเคี้ยวอาหารของผู้สูงอายุไทยจะลดลง อย่างไรก็ตาม ผู้สูงอายุ 60-74 ปีที่อยู่ในชนบทร้อยละ 48 ยังคงมีคู่สบฟันหลัง อย่างน้อย 4 คู่ ซึ่งสูงกว่าผู้สูง อายุในเขตเมืองและกรุงเทพมหานคร ที่มีเพียง ร้อยละ 37 และ 38 ตามลำดับ สถานการณ์ที่สะท้อนปัญหาที่มีผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุมากที่สุด คือ การปราศจากฟันแท้ทั้งปาก ซึ่งพบร้อยละ 7.2 ดังนั้นการดูแลสุขภาพช่องปากในผู้สูงอายุจึงเป็นเรื่องที่สำคัญต่อการมีสุขภาพและคุณภาพชีวิตที่ดี การจัดทำโครงการมีแนวคิดการดำเนินงาน คือ การสร้างความตระหนักการดูแลช่องปากด้วยตนเองของผู้สูงอายุและฝึกทักษะการแปรงฟัน 222(แปรงฟัน 2 เวลา แปรงนาน 2 นาที งดอาหารหลังแปรง 2 ชั่วโมง) จัดบริการตรวจ ส่งเสริมป้องกันและรักษาช่องปากเบื้องต้น ค้นหาผู้ที่จำเป็นต้องได้ฟันเทียม และส่งต่อถ้าจำเป็น
ทาง รพ.สต.ศรีประชาอุทิศไม่มีเจ้าหน้าที่ทันตภิบาลประจำ จึงทำให้ผู้สูงอายุขาดการดูแลเรื่องสุขภาพช่องปากซึ่งจะเห็นได้ว่า จำนวนบุคลากรสาธารณสุขมีไม่เพียงพอแก่การให้บริการโดยเฉพาะการให้บริการทางทันตสุขภาพ ซึ่งพบว่ายังมีปัญหาสุขภาพอีกมากมายที่ยังเข้าไปไม่ถึง ดังนั้น โครงการนี้เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่จะส่งเสริมการดูแลสุขภาพช่องปากในผู้สูงอายุ
ซึ่งจะเห็นได้ว่า จำนวนบุคลากรสาธารณสุขมีไม่เพียงพอแก่การให้บริการโดยเฉพาะการให้บริการในชุมชน ซึ่งพบว่ายังมีปัญหาสุขภาพอีกมากมายที่ยังเข้าไปไม่ถึง แต่เนื่องจากยังมีองค์กรต่าง ๆ ในชุมชน อีกมากมายที่ถ้าได้มีการพัฒนาศักยภาพ ให้สามารถดูแลผู้ป่วยเรื้อรัง หรือผู้พิการในชุมชนได้ น่าจะเป็นอีกทางหนึ่งที่สามารถทำได้และก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อตัวผู้ป่วยและผู้พิการดังนั้น โครงการนี้เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่จะส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชน ของครอบครัวในการดูแลสุขภาพของตนเอง โดยมีบุคลากรสาธารณสุขเป็นพี่เลี้ยง