โครงการป้องกันภาวะหกล้มในผู้สูงอายุ
ชื่อโครงการ | โครงการป้องกันภาวะหกล้มในผู้สูงอายุ |
รหัสโครงการ | 600105 |
ประเภทการสนับสนุน | ประเภท 1 สนับสนุนการจัดบริการสาธารณสุขของ หน่วยบริการ/สถานบริการ/หน่วยงานสาธารณสุข |
หน่วยงาน/องค์กร/กลุ่มคน ที่รับผิดชอบโครงการ | หน่วยบริการหรือสถานบริการสาธารณสุข เช่น รพ.สต. |
ชื่อองค์กรที่รับผิดชอบ | โรงพยาบาลมะนัง |
วันที่อนุมัติ | 6 มีนาคม 2560 |
ระยะเวลาดำเนินโครงการ | 1 พฤษภาคม 2560 - 30 กันยายน 2560 |
กำหนดวันส่งรายงาน | 29 กันยายน 2560 |
งบประมาณ | 26,700.00 บาท |
ผู้รับผิดชอบโครงการ | โรงพยาบาลมะนัง |
พี่เลี้ยงโครงการ | |
พื้นที่ดำเนินการ | ตำบลปาล์มพัฒนา อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล |
ละติจูด-ลองจิจูด | place |
(ตามแนบท้ายประกาศคณะอนุกรรมการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคฯ พ.ศ. 2557)
กลุ่มเป้าหมาย | จำนวน(คน) | |
---|---|---|
กลุ่มเป้าหมายจำแนกตามช่วงวัย | ||
กลุ่มผู้สูงอายุ | 50 | keyboard_arrow_down |
กิจกรรมหลักตามกลุ่มเป้าหมาย กลุ่มผู้สูงอายุ : |
||
กลุ่มเป้าหมายจำแนกกลุ่มเฉพาะ |
สถานการณ์ปัญหา | ขนาด |
---|
ความสำคัญของโครงการ สถานการณ์ หลักการและเหตุผล
ปัจจุบันประเทศไทยได้เข้าสู่กระบวนการสูงอายุทางประชากรอย่างเต็มรูปแบบ มีการเพิ่มของประชากรสูงอายุอย่างรวดเร็ว โดยก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ (Aging Society) มาตั้งแต่ปี 2548 (ผู้สูงอายุมากกว่าร้อยละ 10 ของประชากรทั้งหมด) ทำให้สังคมไทยมีเวลาจำกัดในการเตรียมพร้อมรับสังคมผู้สูงอายุที่มีคุณภาพ ประชากรผู้สูงอายุจึงเป็นกลุ่มที่สังคมต้องให้การดูแล เนื่องจากการที่ประชากรมีอายุยืนยาวขึ้นย่อมมีผลให้อัตราการเจ็บป่วยด้วยภาวะเรื้อรังต่างๆ เพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย ผู้สูงอายุในเขตรับผิดชอบโรงพยาบาลมะนัง ตำบลปาล์มพัฒนา หมู่ที่ 1 มี 95 คน หมู่ที่ 3 56 คนและหมู่ที่ 10 มี 80 คน รวมทั้งสิ้น 231 คน (ข้อมูล ณ วันที่ 13 มิถุนายน 59) จากประชากรทั้งหมด 2,921 คน คิดเป็นจำนวนผู้สูงอายุเท่ากับร้อยละ 7.9 ของประชากรทั้งหมด ภาวะหกล้มเป็นเหตุให้ผู้สูงอายุบาดเจ็บหรือเสียชีวิตได้โดยเฉพาะกระดูกหักหรือเลือดออกในศรีษะ การบาดเจ็บของกล้ามเนื้อและกระดูก ทำให้ผู้สูงอายุสูญเสียความสามารถในการเดิน และความสามารถในการดำเนินกิจวัตรประจำวัน (Activities of Daily : ADL) ด้วยตนเอง งดเว้นกิจกรรมต่างๆ แยกตัวจากผู้อื่นและเกิดโรคซึมเศร้าได้ ส่วนภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงอื่นๆ เช่น โรคปอดอักเสบติดเชื้อ (pneumonia) แผลกดทับ (bedsore) ภาวะซึมสับสนเฉียบพลัน (delirium) เป็นต้น ผลกระทบระยะยาวคือความกลัวที่จะหกล้มช้ำ จึงเสียความมั่นใจที่จะเดินตามลำพัง ผลรวมคือสุขภาพถดถอยลงทำให้หกล้มซ้ำซ้อนง่ายขึ้น เมื่อผู้สูงอายุหกล้มและกระดูกหัก พบว่า 1 ใน 5 ไม่สามารถกลับมาเดินได้อีกและบางส่วนต้องใช้รถเข็นไปตลอด เป็นภาระแก่ผู้ดูแลและครอบครัวในที่สุด (ภาวะหกล้มในผู้สูงอายุ : คู่มือองค์ความรู้เรื่องโรคในผู้สูงอายุ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข 2557) ในการนี้ เพื่อเป็นการเตรียมการรองรับสภาพปัญหาการหกล้มในผู้สูง
วัตถุประสงค์/ตัวชี้วัดความสำเร็จ | ขนาดปัญหา | เป้าหมาย 1 ปี |
---|
โครงการเข้าสู่ระบบเมื่อวันที่ 19 เม.ย. 2560 16:03 น.