กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

ในปัจจุบันประชาชนมีอายุที่ยืนยาวขึ้น อันเนื่องมาจากการพัฒนางานด้านการแพทย์การสาธารณสุขทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากรผู้สูงอายุจึงทำให้สังคมไทย ก้าวสู่สังคมผู้สูงอายุ หมายความว่าประชากรที่มีอายุ 60 ปีบริบูรณ์ขึ้นไปมีจำนวนและสัดส่วนมากขึ้น ซึ่งองค์การสหประชาชาติ ให้คำนิยามว่า ประเทศใดที่มีประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไปเป็นสัดส่วนร้อยละ 10 หรืออายุ 65 ปีขึ้นไปเกินร้อยละ 7 ของจำนวนประชากรทั้งหมด ถือว่าประเทศนั้นได้ก้าวสู่สังคมผู้สูงอายุ และจะเป็นสังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์เมื่อมีสัดส่วนประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไปเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 20 หรืออายุ 65 ปีขึ้นไปเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 14 ประชากรผู้สูงอายุของประเทศไทยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจาก 7.0 ล้านคน หรือร้อยละ 10.7 ในปี 2550 เป็น 7.5 ล้านคน หรือร้อยละ 11.7 ในปี 2553 และคาดว่าจะเพิ่มเป็น 14.5 ล้านคน หรือร้อยละ 20 ในปี 2568 หรือ 1 ใน 5 จะเป็นประชากรผู้สูงอายุซึ่งผู้สูงอายุเป็นวัยที่มีความเสื่อมของร่างกาย มีความสามารถในการช่วยเหลือตัวเองได้น้อยลง และมีปัญหาเกี่ยวกับโรคเรื้อรังต่างๆเป็นผลให้มีการช่วยเหลือตนเองได้น้อยลง โดยเฉพาะในช่วงอายุ 80-89 ปี ของผู้สูงอายุมีปัญหาในการทำกิจวัตรประจำวันซึ่งต้องอาศัยความช่วยเหลือและการดูแลเอาใจใส่จากญาติพี่น้อง จากข้อมูลดังกล่าวสามารถใช้สะท้อนถึงแนวโน้มของปัญหาอันสืบเนื่องมาจากการที่จะมีประชากรผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นในอนาคตได้ ประชากรอายุ 60 ปี ขึ้นไป ตั้งแต่ปี 2555-2559 พบว่าข้อมูลจำนวนประชากรผู้สูงอายุของตำบลตะโละแมะนา ในปี พ.ศ. 2555 มีประชากรผู้สูงอายุ 220 คน คิดเป็นร้อยละ 6.65 ในปี พ.ศ. 2556 มีประชากรผู้สูงอายุ 229 คน คิดเป็นร้อยละ 6.92ปี พ.ศ. 2557 มีประชากรผู้สูงอายุ 234 คน คิดเป็นร้อยละ 7.07 ในปี พ.ศ. 2558 มีประชากรผู้สูงอายุ 273 คน คิดเป็นร้อยละ 7.63 และในปี พ.ศ. 2559 มีประชากรผู้สูงอายุ 281 คน คิดเป็นร้อยละ 8.03 จะเห็นได้ว่าจำนวนผู้สูงอายุของตำบลตะโละแมะนา มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องและกำลังก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุอย่างเต็มตัว การดูแลผู้สูงอายุในชุมชนจึงมีความจำเป็นที่จะต้องคำนึงถึงความครอบคลุมประชากรและภาวะสุขภาพที่มีความแตกต่างเหล่านี้ คุณลักษณะของผู้สูงอายุและปัญหาต่าง ๆ ที่ผู้สูงอายุในปัจจุบันกำลังประสบ เป็นข้อมูลที่สำคัญที่สามารถใช้สะท้อนถึงแนวโน้มของปัญหาอันสืบเนื่องมาจากการที่จะมีประชากรผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นในอนาคต ตลอดจนสามารถใช้เป็นแนวทางในการวางนโยบายและแผนการดำเนินงานที่เหมาะสมเกี่ยวกับผู้สูงอายุต่อไป