กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

จากสภาพเศรษฐกิจและสังคมที่เจริญก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงทางการแพทย์และสาธารณสุข ปัญหาอุบัติเหตุอุบัติภัยและโรคไม่ติดต่อ ที่กลายเป็นปัญหาหลักและเป็นสาเหตุของการเพิ่มจำนวนผู้พิการจากโรคดังกล่าวแล้ว ผู้พิการเหล่านั้นยังต้องทนทุกข์ทรมานอยู่กับสภาพความพิการและที่สำคัญยังเป็นภาระของครอบครัว รวมทั้งของสังคมที่ต้องรับผิดชอบดูแลคนพิการเหล่านี้อีกด้วย ซึ่งยังมีคนพิการอีกเป็นจำนวนพอสมควรที่ยังไม่ได้รับการดูแลด้านสุขภาพและไม่สามารถเข้าถึงบริการด้านสุขภาพที่รัฐจัดให้แม้ว่าในระยะที่ผ่านมาจะมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการ พ.ศ. ๒๕๓๔และมีการจัดตั้งหน่วยงานขึ้นมารับผิดชอบดูแลคนพิการโดยเฉพาะแล้วก็ตามอาจเป็นเพราะคนพิการไม่มีค่าใช้จ่ายเพียงพอหรือเกรงว่าจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมากในการดูแลรักษาสุขภาพหรือเข้าไม่ถึงบริการสาธารณสุขตามสิทธิของคนพิการที่ได้รับซึ่งตามพระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพแห่งชาติพ.ศ. ๒๕๔๕ได้ให้สิทธิประโยชน์แก่คนพิการ โดยเฉพาะการบริการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการไว้อย่างชัดเจนแต่ก็ยังปรากฏว่าคนพิการส่วนใหญ่ยังไม่ทราบสิทธิประโยชน์ ในพื้นที่ตำบลบาโร๊ะ มีคนพิการ  ทั้งหมดจำนวน ๒๔o คน  แยกออกเป็น 7  ประเภท ได้แก่  ๑. ความพิการทางการมองเห็น จำนวน ๑๕ คน
๒. ความพิการทางการได้ยินหรือสื่อความหมาย จำนวน ๑๙ คน ๓. ความพิการทางการเคลื่อนไหว จำนวน ๑๒๑ คน ๔. ความพิการทางจิตหรือพฤติกรรม จำนวน ๒๕  คน ๕. ความพิการทางสติปัญญา จำนวน ๒๘ คน ๖. ความพิการทางการเรียนรู้ จำนวน  ๒๒  คน  ๗. ความพิการทางออทิสติกจำนวน  ๑o คน ผู้พิการติดเตียง จำนวน  ๗  คน  ผู้พิการติดบ้านจำนวน  ๑๘    คน  ชมรมกลุ่มอาสาดูแลผู้พิการ ผู้สูงอายุที่ด้อยโอกาสตำบลบาโร๊ะ จึงได้เห็นถึงความสำคัญในการดูแลช่วยเหลือผู้พิการให้ได้รับสิทธิประโยชน์อย่างทั่วถึงตรงกับความต้องการที่จำเป็นของคนพิการทั้งนี้ในการดูแลด้านสุขภาพของคนพิการครอบคลุ่มถึงการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการให้สามารถดำรงชีวิตอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีและมีโอกาสได้ใช้ความสามารถที่มีอยู่ได้อย่างเต็มศักยภาพดังนั้นเพื่อสนับสนุนให้คนพิการได้รับการฟื้นฟูสมรรถภาพดังกล่าว ทางชมรมกลุ่มอาสาดูแลผู้พิการ ผู้สูงอายุที่ด้อยโอกาสตำบลบาโร๊ะ  จึงได้จัดทำโครงการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการและทุพพลภาพในชุมชน  รวมทั้งผู้เกี่ยวข้องให้สามารถช่วยเหลือตนเองและดำรงชีวิตในสังคมอย่างเหมาะสมต่อไปได้โดยเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมทั้งผู้ให้บริการหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกันเกิดความเข้าใจสภาพปัญหาข้อจำกัดของคนพิการและมองเห็นถึงศักยภาพขีดความสามารถของคนพิการให้นำมาใช้ในการพัฒนาช่วยเหลือตนเองอย่างเต็มที่เพื่อเป็นการลดภาระต่อการดูแลช่วยเหลือของคนในครอบครัวและสังคมในระยะยาว โดยมุ่งหวังให้คนพิการมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นต่อไป