กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

ทุกคนอยากมีสุขภาพดี ไม่เจ็บป่วย ซึ่งการกินอาหารถูกต้อง เหมาะสม และพอเพียงจะทำให้มีโภชนาการ ดีและนำไปสู่การมีสุขภาพดี ในทางตรงกันข้ามหากกินอาหารที่ไม่มีประโยชน์ ไม่เพียงพอจะทำให้ขาดสารอาหาร หรือถ้ากินอาหารมากเกินไป ก็จะทำให้เป็นโรคอ้วน หรือโภชนาการเกิน “โภชนาการ” จึงเป็นเรื่องของการกิน “อาหาร” ที่ร่างกายเรานำ “สารอาหาร” จากอาหารไปใช้ประโยชน์ และดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างเป็นสุข อาหารและ โภชนาการเป็นพื้นฐานที่สำคัญยิ่งต่อสุขภาพ และคุณภาพชีวิตของประชากรในวัยต่าง ๆ ในวงจรชีวิตมนุษย์ทุกเพศ ทุกวัยทั้ง เด็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ และผู้สูงอายุ ฯ โดยเฉพาะในเด็กวัยก่อนเรียนเป็นวัยที่อยู่ในระยะสำคัญของชีวิต เป็น วัยรากฐานของพัฒนาการ การเจริญเติบโตทั้งร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคมและสติปัญญา จึงเป็นวัยที่มี ความสำคัญ เหมาะสมที่สุดในการวางพื้นฐาน เพื่อยกระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิต โดยเฉพาะในระยะ 2 ปี แรก ของชีวิต เป็นระยะที่ร่างกายและสมอง มีการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วจำเป็นต้องได้รับการเลี้ยงดูที่ดีที่สุด เพื่อ ส่งเสริมพัฒนาการรอบด้าน อาหารและภาวะโภชนาการที่ดี เป็นปัจจัยที่มีความสำคัญต่อการเจริญเติบโตและ พัฒนาของเด็กวัยก่อนวัยเรียน ปัญหาทางโภชนาการที่พบบ่อยในเด็กวัยนี้ ได้แก่ ภาวะการเจริญเติบโตไม่สมวัย จากโรคขาดสารอาหาร ภาวะโภชนาการเกิน การขาดสารไอโอดีน ภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุ เหล็ก โดยมีสาเหตุสำคัญจากพฤติกรรมการเลี้ยงดูที่ไม่เหมาะสม การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ลดลง การให้อาหาร ตามวัยแก่เด็กเร็วเกินไปและไม่ถูกต้อง
ในปี 2566 พบว่าเด็กในเขตโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลปาเสมัส มีเด็กอายุ 0-5 ปี จำนวน 645 คน ได้ชั่งน้ำหนักวัดส่วนสูง จำนวน 653 คน คิดเป็นร้อยละ 95.88 น้ำหนักตามเกณฑ์ส่วนสูง พบว่าส่วนใหญ่สมส่วนร้อยละ 87.44 มีภาวะน้ำหนักน้อยกว่าเกณฑ์และภาวะค่อนข้างน้อยรวมกันคิดเป็นร้อยละ 7.50 (ข้อมูลที่มา HDC สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดนราธิวาส,2566 ) ซึ่งเด็กกลุ่มนี้มีความเสี่ยงสูงจากการเกิดโรคติด เชื้อ เสี่ยงต่อการเจ็บป่วยและเสียชีวิต ส่งผลให้เกิดภาวะแคระแกร็นในเด็ก พัฒนาการล่าช้า ภาวะเชาว์ปัญญาต่ำ การศึกษาของ Uengarporn (2013) พบว่าเด็กก่อนวัยเรียนที่มีภาวะผอมและค่อนข้างผอมรวมกันคิดเป็นร้อยละ 5.05 สัมพันธ์กับเด็กที่สงสัยพัฒนาการช้า ครอบครัวที่มีภาระหนี้สิน รายได้ไม่เพียงพอกับรายจ่าย อาจมีผลต่อภาวะทุพโภชนาการของเด็ก (Tannim, 2008) จะเห็นได้ว่าเกินร้อยละที่กระทรวงกำหนด ทั้งนี้จากการสำรวจ พบว่า ผู้ปกครองเด็กวัยนี้บางส่วนยังขาดความรู้ความเข้าใจในเรื่องของอาหารที่เหมาะสมกับวัย และขาดความตระหนักในการส่งเสริมภาวะโภชนาการของเด็กอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้เด็กวัยนี้มีภาวะทุพโภชนาการ สิ่งสำคัญจะต้องมีการให้ความรู้แก่พ่อแม่ ผู้เลี้ยงดูเด็ก และส่งเสริมให้ครอบครัวและชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในการส่งเสริมพัฒนาการของเด็ก ดังนั้นโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลปาเสมัส จึงได้จัดทำโครงการเด็ก 0-5ปี โภชนาการดี นำสู่พัฒนาการสมวัย ในเขตพื้นที่ตำบลปาเสมัส อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส เพื่อหาแนวทางในการส่งเสริมภาวะโภชนาการของเด็กอย่างมีประสิทธิภาพต่อไป