กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

ปัจจุบันเด็กเยาวชนได้เห็นความสำคัญของการออกกำลังกายมากขึ้น โดยจะเน้นการออกกำลังกายเพื่อ สุขภาพและมีการออกกำลังกายในกิจกรรมต่างๆ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานกลุ่มสาระสุขศึกษาพลศึกษาเพื่อให้ เกิดผลอย่างมีประสิทธิภาพตามการจัดการเรียนการสอน การเจริญเติบโตและพัฒนาการของมนุษย์ การเคลื่อนไหวการ ออกกำลังกายการเล่นเกมกีฬาไทยและกีฬาสากลการสร้างเสริมสุขภาพสมรรถภาพทางกาย มีวินัยกฎ กติกา มีทักษะในการสร้างเสริมสมรรถภาพเพื่อสุขภาพร่างกายและจิตใจ หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2551 การจัดการเรียนการสอนเนื้อหาของวิชาพลศึกษาตั้งแต่ระดับประถมศึกษาในการเรียนรู้พลศึกษา การจัดการเรียนรู้ในชั้นเรียนซึ่ง เป็นสาระพื้นฐานหรือรายวิชาบังคับสาหรับนักเรียนทุกคน (100%) เพื่อให้นักเรียนได้เกิดการเรียนรู้และพัฒนาการทั้ง ด้านความรู้เจตคติทักษะสมรรถภาพทางกายและคุณลักษณะอันพึงประสงค์ (คุณธรรมและจริยธรรม) สอดคล้องกับ ตัวชี้วัดและมาตรฐานการเรียนรู้ (กระทรวงศึกษาธิการ,2552)กระทรวงศึกษาธิการ (2551) กล่าวว่า สุขศึกษาพลศึกษาเป็นการศึกษาด้านสุขภาพที่มีเป้าหมายเพื่อการดำรงสุขภาพการสร้างเสริมสุขภาพและการพัฒนาคุณภาพชีวิตของบุคคลครอบครัวและชุมชนให้ยั่งยืนสุขศึกษามุ่งเน้นให้นักเรียนพัฒนาพฤติกรรมด้านความรู้เจตคติคุณธรรมค่านิยม และการปฏิบัติเกี่ยวกับสุขภาพควบคู่ไปด้วยกัน พลศึกษามุ่งเน้นให้นักเรียนใช้กิจกรรมการ เคลื่อนไหวการออกกำลังกายการเล่นเกมและกีฬาเป็นเครื่องมือในการพัฒนาโดยรวมทั้งด้านร่างกายจิตใจอารมณ์สังคม สติปัญญารวมทั้งสมรรถภาพเพื่อสุขภาพและกีฬา (กระทรวงศึกษาธิการ,2552) พลศึกษาก็จะได้เรียนรู้ทักษะ พื้นฐานการเคลื่อนไหวต่างๆ ดังนี้ 1. การเคลื่อนไหวร่วมกับผู้อื่นแบบผลัดในลักษณะผสมผสานในการร่วมกิจกรรมทางกาย เช่นกิจกรรมแบบผลัดกายบริหารประกอบเพลงยืดหยุ่นขั้นพื้นฐานที่ใช้ท่าต่อเนื่องและการต่อตัวท่าง่ายๆ 2. การเคลื่อนไหวในเรื่องการรับแรงการใช้แรงและความสมดุลกับการพัฒนาทักษะการเคลื่อนไหวในการเล่นเกมและกีฬา 3. การเล่นกีฬาไทยกีฬาสากลประเภทบุคคลและประเภททีม เช่น กรีฑาประเภทลู่และลาน เปตอง ว่ายน้ำ เทเบิลเทนนิส วอลเลย์บอล ฟุตบอลตะกร้อวง 4. การใช้ข้อมูลด้านทักษะกลไกเพื่อปรับปรุงและเพิ่มพูนความสามารถในการปฏิบัติ กิจกรรมทางกายและเล่นกีฬา และ 5. การนำความรู้และหลักการของกิจกรรมนันทนาการไปใช้เป็นฐานการศึกษาหาความรู้ เปตองเป็นกีฬาที่เล่นกลางแจ้งประเภทหนึ่ง เริ่มแพร่หลายดังเช่นปัจจุบันเมื่อราว ค.ศ. 1910 โดยกลุ่มโปรวังซาล (Provoncal) ซึ่งเดิมทีเป็นการโยนลูกทรงกลม ทำด้วยไม้ลังตอกย้ำด้วยหมุดหัว ตะปู และปรับแต่งโดยช่างฝีมือ และมีการวิ่งโยนลูกดังกล่าว ต่อมาผู้เป็นแชมป์ โปรวังซาลเกิด พิการ ต้องนั่งรถเข็น แต่ยังมีความสามารถในการโยนลูกบูลแต่อยูกับที่ ดังนั้นลูกโปรวังซาลจึงถูกดัดแปลงให้เล็กลง และโยนโดยไม่ต้องวิ่ง คำว่า ่ “เปตอง” นี้ ในภาษาฝรั่งเศสหมายถึง สองเท้าคู่อยู่ กับที่ (เตชะ พุมานนท์,2556,น. 1) กีฬาเปตองกำลังเป็นกีฬาที่ได้รับความแพร่หลายในเมืองไทย โดยมีการจัดการแข่งขันทุกระดับ เช่น การ แข่งขันชิงแชมป์โลก การแข่งขันกีฬาแห่งชาติ การแข่งขันกีฬากองทัพไทยการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย การแข่งขันกีฬาในหน่วยงานรัฐบาลและวิสาหกิจการแข่งขันกีฬานักเรียนโรงเรียนสาธิตและในปี พ.ศ. 2536 ประเทศ ไทยได้ส่งนักกีฬาระดับประชาชนเข้าแข่งขันชิงแชมป์โลก ที่ประเทศโมรอคโค ผลการแข่งขันปรากฏว่าเยาวชนไทยได้ อันดับที่ 4 ของการแข่งขัน และในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2536 ประเทศไทยได้รับเกียรติให้เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน เปตองชิงแชมป์โลก ประเภททีมชาย 3 คน ในระหว่างวันที่ 16-20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 ณ สนามกีฬาจังหวัด เชียงใหม่ มีประเทศต่างๆเข้าร่วมการแข่งขันมากกว่า 30 ประเทศ ซึ่งยืนยันได้ว่าการแข่งขันกีฬาเปตองกำลังได้รับความ นิยมแพร่หลายได้อย่างรวดเร็วและกระจายไปยังนาๆชาติทั่วโลก (เสรี ทองเลิศ 2536 : 4) ปัจจุบันกีฬาเปตองได้พัฒนาจากเกมมาสู่กีฬาอย่างเต็มรูปแบบโดยเฉพาะในประเทศไทยจะเห็นได้ว่า กระทรวงศึกษาธิการได้บรรจุกีฬาเปตองเป็นวิชาเลือกเสรีของวิชาพลานามัย ในระดับประถมศึกษา ถึงระดับมัธยมศึกษา และยังมีการจัดการแข่งขันอีกด้วย เช่น การแข่งขันกีฬาเยาวชนแห่งชาติ