กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

ตามที่รัฐบาลได้มีการกำหนดนโยบายการพัฒนาคุณภาพ และมาตรฐานด้านความปลอดภัยในการทำงานและบริการอาชีวะอนามัยในสถานประกอบการของไทย ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2555 ถึง 2564 ตลอดจนการดำเนินการพัฒนาด้านอาชีวอนามัยด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องดังนี้จึงต้องมีการปรับปรุง แก้ไข พัฒนา และการยกระดับมาตรฐานในด้านความปลอดภัยในการทำงานและการบริการอาชีวอนามัยในสถานประกอบการสำหรับสถานที่ต่างๆ เช่น สถานที่ราชการ สถานที่ประกอบการเอกชน ตลาด ร้านอาหาร โรงเรียนโรงงาน เป็นต้น เพื่อให้สถานที่ต่างๆได้รับการพัฒนาให้มีมาตรฐานตามที่กำหนดอันจะทำให้ประชาชนมีความปลอดภัยจากการบริการด้านความปลอดภัยในการทำงานและการบริการอาชีวอนามัยในสถานประกอบการเพิ่มขึ้นเพราะปัจจุบันเป็นที่ยอมรับว่าการลงทุนในการทำงานที่จะได้ผลตอบแทนกลับมาในรูปตัวเงินหรือรูปของทุนแบบอื่นๆเพื่อการผลิตหรือบริหารงานในรอบงานต่อไปและในการลงทุนก็มักจะเป็นการลงทุนในทรัพย์สินเช่น ที่ดิน อาคาร เครื่องจักร อุปกรเครื่องใช้ที่จะทำให้เครื่องจักรเหล่านั้นทำงานได้ดีขึ้นเมื่อถึงเวลาก็มีการซ่อมบำรุงดูแลเพื่อให้ทำงานได้ดีต่อไปอีกแต่หากเรามาพิจารณาถึงพนักงานที่ทำงานอยู่ในหน่วยงานแล้วกลับไม่ได้รับการดูแลเท่าที่ควรกล่าวคือเมื่อเข้าทำงานก็มีการปฐมนิเทศมีการตรวจร่างกายทั่วไปเมื่อเจ็บป่วยก็มีสถานพยาบาลตามประกันสังคมหรือถ้าเจ็บป่วยจากการทำงานก็มีกองทุนเงินทดแทนให้ใช้ ในความเป็นจริงการดูแลเพียงเท่านี้ยังไม่เพียงพอเพราะพนักงานไม่เสื่อมค่าเหมือนเครื่องจักรแต่มีมูลค่าเพิ่มขึ้นตามประสบการณ์และการเรียนรู้และเครื่องจักรก็ไม่สามารถปฏิบัติงานได้ถ้าไม่พนักงานคอยควบคุมดูแลขณะที่พนักงานมีความสำคัญกว่าเครื่องจักรแต่มักไม่ได้รับการดูแลอย่างถูกต้องและเต็มที่เท่าที่ควรจะเป็นแม้บางหน่วยงานจะมีกิจกรรมตรวจสุขภาพประจำปีให้แก่พนักงานแต่การตรวจร่างกายเท่าที่ทำอยู่นั้นที่จริงแล้วไม่จำเป็นไม่ถูกต้องไม่เป็นผลดีต่อร่างกายและยังเป็นการสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายของหน่วยงานอีกด้วย เนื่องจากการตรวจร่างกาย เช่นการตรวจเลือด การตรวจปัสสาวะการตรวจ x-ray ปอดส่วนใหญ่มักไม่พบสิ่งผิดปกติเพราะเป็นการตรวจคัดกรองเพื่อคนหาผู้ป่วยที่ไม่ตรงจุด แต่จากสถิติกลับพบว่าพนักงานเป็นโรคจากความเสียงในการทำงานที่ไม่เคยตรวจกันเลย นอกจากนี้การที่พนักงานเจ็บป่วย ไม่ว่าเจ็บป่วยจากการทำงานหรือไม่ก็ถือเป็นการสูญเสียทรัพยากรของหน่อยงาน เพราะนอกจากมูลค่าความเสียหายที่เกิดจากการหยุดงานแล้ว ยังสูญเสียโอกาสของพนักงานคนนั้น และยังสูญเสียมูลค่าทางเศรษฐกิจที่เสียไปกับการรักษาอาการเจ็บป่วยนั้นอีกดังนั้นจึงเห็นได้ว่าบุคลากรหรือพนักงานเป็นทรัพย์สินที่สำคัญของหน่วยงานการดูแลพนักงานจึงถือเป็นเรื่องสำคัญเท่ากับหรืออาจจะมากกว่าเครื่องจักร และหน่วยงานควรถือเป็นนโยบายสำคัญในการดูแลบุคลากรหรือพนักงานด้วย