โรคไข้เลือดออกนับเป็นปัญหาสาธารณสุขที่สำคัญของประเทศไทยตลอดมา เพราะไข้เลือดออกเป็นโรคติดต่อโดยมียุงลายเป็นพาหะ ที่สร้างความสูญเสียชีวิต ค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลและความสูญเสีย ทางด้านเศรษฐกิจของประเทศ เนื่องจากโรคนี้มีแนวโน้มการระบาดในช่วงฤดูฝนของทุกปี สถานการณ์โรคไข้เลือดออกในประเทศไทย ปี 2567 พบผู้ป่วย 105,250 ราย (กรมควบคุมโรค,2568) ซึ่งกระจายทั่ว ทุกจังหวัดในประเทศไทย และพบว่าประชากรที่ป่วยด้วยโรคไข้เลือดออกมากที่สุด ได้แก่ กลุ่มเด็กวัยเรียนที่ มีอายุตั้งแต่ ๕ – ๑๔ ปี แต่ปัจจุบันยังพบผู้ป่วยไข้เลือดออกในผู้ใหญ่และมีการเกิดโรคตลอดทั้งปีอีกด้วยในส่วนสถานการณ์โรคไข้เลือดออก ปี 2567 จังหวัดพัทลุง พบผู้ป่วยไข้เลือดออก จำนวน 2,156 ราย คิดเป็นอัตราป่วย 412.96 ต่อประชากรแสนคน (ที่มา : รายงานการเฝ้าระวังโรคทางระบาดวิทยา (506) กองระบาดวิทยา ณ วันที่ 1 มกราคม 2568) ปัญหาการแพร่ระบาดของโรคไข้เลือดออกที่มีมาอย่างต่อเนื่อง เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมและสิ่งแวดล้อม ดังนั้น การดำเนินงานป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออก จึงต้องปรับเปลี่ยนให้สอดคล้องกับสถานการณ์ของโรคที่เปลี่ยนแปลงไป โดยเน้นให้ประชาชนเห็นความสำคัญและถือเป็นภารกิจที่ต้องช่วยกัน กระตุ้นและชักนำให้ ประชาชน องค์กรชุมชน โรงเรียน ศาสนสถาน ตลอดจนเครือข่ายสุขภาพให้มีส่วนร่วมอย่างจริงจังและต่อเนื่อง การดำเนินงานควบคุมป้องกันโรคไข้เลือดออกให้ประสบผลสำเร็จและเกิดประสิทธิภาพนั้น จำเป็นต้องระดมความร่วมมือจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องในการกำจัดลูกน้ำยุงลายที่เป็นพาหะนำโรคและรณรงค์ให้ชุมชนตระหนักถึงความสำคัญของปัญหาโรคไข้เลือดออก สถานการณ์โรคไข้เลือดออกมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น ดังนั้นเพื่อเป็นการเฝ้าระวังและควบคุมการแพร่ระบาดของโรคไข้เลือดออก โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านคลองใหญ่ จึงได้จัดทำโครงการ “รณรงค์ควบคุมและป้องกันโรคไข้เลือดออก ประจำปี งบประมาณ พ.ศ.2568” ขึ้น โดยเน้นการรณรงค์ประชาสัมพันธ์ ทำลายแหล่งเพาะพันธ์ลูกน้ำยุงลายอย่างต่อเนื่องเพื่อกระตุ้นให้ประชาชนเกิดความตระหนัก และร่วมกันรับผิดชอบ ในการดำเนินงานเพื่อป้องกันการเกิดโรคไข้เลือดออกให้มีประสิทธิภาพและเพื่อลดอัตราการเกิดโรคไข้เลือดออกในพืนที่อย่างต่อเนื่อง และยั่งยืน