กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

โรคไข้เลือดออก (Dengue Hemorrhagic Fever - DHF) เกิดจากติดเชื้อไวรัสเดงกี (Denguevirus) ที่มียุงลายเป็นพาหะนำโรค เป็นโรคประจำถิ่นของประเทศไทย โดยมีแนวโน้มของจำนวนผู้ป่วยในระยะยาวสูงขึ้นเรื่อยๆมาตลอด รวมทั้งพบผู้ป่วยได้ทุกเดือนตลอดทั้งปี แม้ในช่วงนอกฤดูกาลระบาดก็ยังคงพบผู้ป่วยไม่น้อยกว่า ๕๐๐ - ๑,๐๐๐ รายต่อเดือน และอาจสูงมากถึง ๒๐,๐๐๐ - ๓๐,๐๐๐ ราย ในช่วงที่มีการระบาดรุนเเรง มีรูปแบบการระบาดไมแน่นอน ภาคใต้จะพบอัตราป่วยตายร้อยละ ๐.๐๘ (สำนักงานโรคติดต่อนำโดยแมลง,๒๕๖๗) การแพร่ระบาดของโรคสามารถเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดทั้งปี โดยเฉพาะในช่วงฤดูฝนจะพบผู้ป่วยเป็นจำนวนมาก เนื่องจากฝนที่ตกลงมาทำให้เกิดการท่วมขังในภาชนะต่างๆ จึงเป็นแหล่งเพาะพันธุ์เพิ่มจำนวนประชากรของยุงลายพาหะนำโรคได้เป็นอย่างดี การป้องกันการแพร่ระบาดของโรคไข้เลือดออกอย่างมีประสิทธิภาพ ต้องเตรียมความพร้อมก่อนถึงช่วงฤดูการระบาดของโรค พร้อมควบคุม รวมถึงการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคไข้เลือดออกอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งปัจจัยการระบาดที่สำคัญที่ทำให้มีการขยายพื้นที่ออกไปอย่างกว้างขว้าง ได้แก่ การเพิ่มจำนวนประชากร การเพิ่มของชุมชน โดยเฉพาะการเคลื่อนไหวของประชากร มีการเพิ่มของภาชนะซึ่งส่งผลทำให้เป็นเเหล่งเพาะพันธุ์ของยุงลาย ปัยจัยเหล่านี้ทำให้การแพร่กระจายของเชื้อไวรัสเดงกี่ เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ทั้งนี้ผู้ป่วยสามารถเป็นโรคไข้เลือดออกได้ถึง ๔ ครั้ง ตลอดชีวิต สามารถเป็นซ้ำได้อีก และมีความรุนเเรงถึงขั้นเสียชีวิต จังหวัดตรังจัดอยู่ในลำดับที่ ๒๑ ของประเทศ ในพื้นที่จังหวัดตรัง พบว่า อำเภอที่มีอัตราป่วยสูงสุด อำเภอย่านตาขาว อัตราป่วย ๓๒๙.๔๙ ต่อแสนประชากร รองลงมาคือ อำเภอเมืองตรัง อัตราป่วย ๒๙๓.๘๐ ต่อแสนประชากร อำเภอนาโยง อัตราป่วย ๒๒๔.๒๕ ต่อแสนประชากร และอำเภอหาดสำราญ อัตราป่วย ๕๓.๔๐ ต่อแสนประชากร อัตราป่วยไข้เลือดออก ๒๓.๗๐,๔๐๓.๐๓,๑๔๓.๒๔ ต่อแสนประชากรตามลำดับ จึงเห็นได้ว่าอัตราสถานการณ์ของตำบลละมอมีรายงานผู้ป่วยโรคไข้เลือดออก ๓ ปีย้อนหลัง ตั้งเเต่ พ.ศ.๒๕๖๕ - ๒๕๖๗ พบป่วยโรคไข้เลือดออกของตำบลละมอมีการระบาดในลักษณะปีเว้นปี ซึ่งสถานที่ตั้งของชุมชนมีความแออัด และประชาชนในชุมชนไม่มีส่วนร่วมในการจัดการสิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับขยะจึงเป็นปัจจัยสนับสนุนให้กลายเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ลูกน้ำยุงลาย ประชาชนในชุมชนจึงมีโอกาสเสี่ยงต่อการเกิดโรคไข้เลือดออกได้ง่ายขึ้น ดังนั้นชมรมอาสาสมัครสาธารณสุขตำบลละมอ ได้ตระหนักถึงความสำคัญ จึงได้จัดทำโครงการเฝ้าระวังป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออก ปีงยประมาณ ๒๕๖๘ ขึ้น เพื่อให้ชุมชนไม่มีแหล่งเพาะพันธุ์ และไม่มีผู้ป่วยด้วยโรคไข้เลือดออก โดยเน้นให้ประชาชนเห้นความสำคัญและถือเป็นภารกิจที่ต้องช่วยกัน กระตุ้นและชักนำให้ประชาชน องค์กรชุมชน ตลอดจนเครือข่ายสุขภาพให้มีส่วนร่วมอย่างจริงจัง