กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

3. สถานการณ์

หลักการและเหตุผล (ระบุที่มาของการทำโครงการ)
ประเทศไทยเข้าสู่ “สังคมสูงอายุ” (Aged Society) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548 กล่าวคือ มีประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไปไม่ต่ำกว่าร้อยละ 10 ของประชากรทั้งประเทศ และเพิ่มเป็นร้อยละ 15 ของประชากรทั้งประเทศเมื่อสิ้นปี พ.ศ. 2558ที่ผ่านมา คาดว่าประเทศไทยจะมีประชากรสูงอายุถึงร้อยละ 20 ใน พ.ศ. 2564 กลายเป็น “สังคมสูงอายุอย่างสมบูรณ์”(complete aged society) จากการสำรวจของกรมอนามัย (2556) พบว่าผู้สูงอายุร้อยละ 95 เจ็บป่วยด้วยโรคใดโรคหนึ่ง ส่วนใหญ่เป็นโรคเรื้อรังซึ่งจะนำไปสู่ภาวะทุพพลภาพและพึ่งพิง และมีผู้ป่วยนอนติดเตียงร้อยละ 1 นอกจากนั้นยังพบว่าผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงระดับสูง แต่ต้องดูแลตนเองหรือไม่มีคนดูแลถึงร้อยละ 13 ในกลุ่มเดียวกัน รัฐบาลจึงให้ความสำคัญในการดำเนินการเพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุ มีเป้าหมายสำคัญที่จะป้องกันไม่ให้ผู้สูงอายุที่ยังแข็งแรงมีการเจ็บป่วยจนต้องอยู่ในภาวะพึ่งพิงและหากผู้สูงอายุอยู่ในภาวะพึ่งพิงจะได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม โดยรัฐบาลได้สนับสนุนงบประมาณให้สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ จัดให้มีบริการดูแลระยะยาวด้านสาธารณสุขแก่ผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง โดยใช้ท้องถิ่นและชุมชนเป็นฐานในการจัดการดูแล ซึ่งสำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) ได้สนับสนุนค่าใช้จ่ายผ่านกองทุนหลักประกันสุขภาพในระดับท้องถิ่นหรือพื้นที่ ตามประกาศคณะกรรมการหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ
ตำบลบ้านนอก อำเภอปะนาเระ จังหวัดปัตตานี พบว่ามีผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง (อายุ 60 ปีขึ้นไป) แบ่งเป็นกลุ่มที่ 1 (ติดบ้าน เคลื่อนไหวได้เองบ้าง อาจมีปัญหาการกิน/ขับถ่าย แต่ไม่ภาวะสับสน)จำนวน 19 คน กลุ่มที่ 2 (ติดบ้านเหมือนกลุ่มที่ 1 แต่มีภาวะสับสน) จำนวน 22 คน กลุ่มที่ 3 (ติดเตียงเคลื่อนไหวเองไม่ได้และอาจมีปัญหาการกิน/การขับถ่ายหรือมีอาการเจ็บป่วยรุนแรง) จำนวน 12 คน และกลุ่มที่ 4 (ติดเตียงเหมือนกลุ่มที่ 3 และมีอาการเจ็บป่วยรุนแรงหรืออยู่ในระยะท้ายของชีวิต) จำนวน 8 คน ผู้สูงอายุเหล่านี้ โดยเฉพาะกลุ่มติดเตียง (กลุ่มที่ 3 และ 4) ถึงแม้จะมีคนในครอบครัวดูแล แต่ก็เป็นภาระของผู้ดูแลไม่น้อย จึงจำเป็นต้องได้รับการดูแลช่วยเหลือทั้งด้านบริการสาธารณสุขตามชุดสิทธิประโยชน์ และ ด้านสังคม