กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

3. สถานการณ์

ประเทศไทยมีจำนวนประชาการที่ป่วยด้วยโรคเรื้อรังเพิ่มขึ้นในทุกๆปี ซึ่งส่งผลให้เกิดความพิการด้านร่างกายและมีผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วย เช่นผู้ป่วยที่เจ็บป่วยเรื้อรังไม่สามารถดำรงชีวิตได้ตามปกติขาดผู้ดูแล ขาดอุปกรณ์ที่จำเป็นต่อการดูแลผู้ป่วย ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ ส่งผลให้คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยลดลง ขณะที่ระบบบริการสาธารณสุขและบริการด้านสังคมที่ผ่านมาอยู่ในภาวะตั้งรับ สามารถให้บริการแก่กลุ่มผู้มีภาวะพึ่งพิงได้อย่างจํากัด และเป็นในรูปการสงเคราะห์ชั่วครั้งคราว และผู้ดูแลประจําส่วนใหญ่ไม่ได้รับการฝึกทักษะในการดูแลที่ถูกต้อง ไม่มีผู้ดูแลอยู่ประจํา บางครั้งถูกทอดทิ้งอยู่ตามลําพัง จึงทําให้ผู้สูงอายุ ติดบ้านติดเตียงและผู้ป่วยที่มีภาวะพึ่งพิงมีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนได้ง่าย
จากการสำรวจปี พ.ศ. 2563 พบว่าตำบลปาเสมัส มีผู้สูงอายุติดบ้าน ติดเตียงและผู้ป่วยที่มีภาวะพึ่งพิง ที่ต้องได้รับการดูแลทั้งหมดจำนวน 39 ราย แยกเป็นผู้สูงอายุติดบ้านติดเตียง 29 รายและผู้ป่วยที่มีภาวะพึ่งพิง 10 ราย ซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลปาเสมัส และโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านกวาลอซีรา และเทศบาลตำบลปาเสมัสโดยอาสาสมัครบริบาลท้องถิ่นซึ่งได้ร่วมกันประเมินสุขภาพของผู้ป่วยดังกล่าว ทำให้พบว่าผู้สูงอายุติดบ้านติดเตียง และผู้ป่วยที่มีภาวะพึ่งพิงที่มีคะแนนจากแบบประเมินกิจวัตรประจำวัน ดัชนีย์บาร์เธอเอดีเอล(Activities of Daily Living) ที่มีคะแนนไม่ถึง 5 คะแนน มีจำนวน8 ราย ซี่งเป็นผู้ป่วยที่ต้องได้รับการดูแลเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อน ฟื้นฟูสภาพทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ และสังคม เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต ซึ่งจำเป็นต้องมีวัสดุอุปกรณ์ ครุภัณฑ์ทางการแพทย์ที่จำเป็นเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนต่าง เช่น กล้ามเนื้อลีบ ข้อติด แผลกดทับ การสำลักอาหาร เป็นต้น
จากสภาพปัญหาดังกล่าวเทศบาลตำบลปาเสมัส ได้เห็นความสำคัญจึงได้จัดโครงการส่งเสริมศักยภาพเครือข่ายผู้ดูแล สูงอายุติดบ้าน ติดเตียงและผู้ป่วยที่มีภาวะพึ่งพิง ปี 2564 ซึ่งเป้าหมายสำคัญเพื่อยกระดับสุขภาพของประชาชน โดยการมีส่วนร่วมของทุกภาคฝ่าย มุ่งมั่นพัฒนาเครือข่ายการดูแลสุขภาพหนุนเสริมบริการในชุมชนเพื่อให้เกิดความเข้มแข็ง เข้าถึง พึ่งพาได้ อย่างแท้จริง ซึ่งจะเข้ามามีส่วนร่วมในการช่วยเหลือเยียวยาผู้ป่วยและครอบครัว แบบครบวงจรทั้งด้านสุขภาพจิตใจ สิ่งแวดล้อมชีวิตความเป็นอยู่ ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ผู้ป่วยได้รับการดูแลต่อเนื่องจนสามารถช่วยเหลือตนเองได้ในระดับหนึ่ง หรือในบางรายอาจจะสามารถกลับมาดำเนินชีวิตโดยตนเองได้ตามศักยภาพ ในที่สุด