กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

3. สถานการณ์

ชมรมผู้สูงอายุ เป็นองค์กรภาคประชาชนที่มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาระบบงานผู้สูงอายุ อันจะกอ่ให้เกิดการพันาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุทั้งในระดับปัจเจกบุคคลระดับชมรมผู้สูงอายุ และระดับชุมชน โดยมีวัตถุประสงค์ในการดำเนินกิจกรมที่ตอบสนองต่อปัญหาและความต้องการของผู้สูงอายุ ทั้งในด้านสุขภาพ สังคม และสวัสดิการ
ปัจจุบันประเทศไทยได้เข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ และคาดว่าแนวโน้มจำนวนผู้สูงอายุจะเพิ่มขึ้นทุกปี โดยในปี 2565 จะมีจำนวนประชากรสูงอายุมากถึงร้อยละ 20 จากสถานการณ์ดังกล่าว ทำให้ประเทศไทยต้องหันมาให้ความสำคัญประเด็นปัญหาที่มาพร้อมกับการเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ เช่น ปัญหาสุขภาพ ปัญหาด้านเศรษฐกิจ ปัญหาสังคม ซึ่งจส่งผลโดยตรงต่อคุณภาพชีวิตของสมาชิกในสังคมและผู้สูงอายุทั้งมวล ดังนั้น การรวมกลุ่มของผู้สูงอายุจึงเป็นเสมือนเครื่องมือในการขับเคลื่อน และจัดการกับปัญหาที่จะเกิดขึ้นโดยผู้สูงอายุเอง
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลแหลมสน ซึ่งเป็นหน่วยงานที่มีบทบาทหน้าที่ในการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุ จากการดำเนินงานในปี 2566 ที่ผ่านมามีผู้สูงอายุในเขตรับผิดชอบจำนวน 410 คน (ฐานข้อมูล HosxpXE_PCU วันที่ 1 ตุลาคม 2567 ) ได้รับการคัดกรองภาวะสุขภาพตามมาตรฐานการคัดกรองผู้สูงอายุ 9 ด้าน พบว่า ปัญหาด้านการพลัดตกหกล้มมีจำนวนมากที่สุด 54 ราย ส่งต่อเข้าคลินิกผู้สูงอายุ จำนวน 16 ราย พิจารณาให้ได้รับอุปกรณ์จำนวน 11 ราย ส่งข้อมูลเพื่อปรับสภาพบ้าน จำนวน 17 ราย รองลงมาคือปัญหาสุขภาพช่องปาก พบจำนวน 8 ราย ปัญหาการกลั้นปัสสาวะ จำนวน 2 ราย ปัญหาซึมเศร้า จำนวน 1 ราย (ฐานข้อมูล HDC วันที่ 31 ธันวาคม 2566 ) ประกอบกับทางโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลยังไม่ได้ดำเนินการจัดตั้งชมรมผู้สูงอายุประจำโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลแหลมสนให้มีกิจกรรมที่ต่อเนื่อง
การจัดตั้งชมรมผู้สูงอายุ จึงเป็นทางเลือกหนึ่งสำหรับชุมชนและเป็นรูปแบบหนึ่งของการจัดการปัญหาในสังคมผู้สูงอายุ เพราะชมรมผู้สูงอายุถือเป็นองค์กรชุมชนที่บริหารจัดการโดยผู้สูงอายุ เพื่อผู้สูงอายุสมาชิกในชมรมมีความเอื้ออาทรต่อกันในระหว่างเพื่อนสมาชิกมีการทำกิจกรรมร่วมกันเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมและการสร้างศักดิ์ศรีในตัวผู้สูงอายุ
ดังนั้น ทางโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลแหลมสน จึงเล็งเห็นความสำคัญของการจัดตั้งชมรมผู้สูงอายุ เพื่อให้สมาชิกมาพบปะสังสรรค์และดำเนินกิจกรรมที่ก่อให้เกิดประโยชน์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่นเพื่อให้เกิดควานคุ้นเคย รักใคร่ มีความสามัคคี ความเบิกบาน หายเหงาและเกิดความสุข