โครงการเด็กศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านโหล๊ะหารไม่จมน้ำ (ตะโกน โยน ยื่น)
ชื่อโครงการ | โครงการเด็กศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านโหล๊ะหารไม่จมน้ำ (ตะโกน โยน ยื่น) |
รหัสโครงการ | 66-L3341-02- |
ประเภทการสนับสนุน | ประเภท 3 สนับสนุนการจัดกิจกรรมของ ศูนย์เด็กเล็ก/ผู้สูงอายุ/คนพิการ |
หน่วยงาน/องค์กร/กลุ่มคน ที่รับผิดชอบโครงการ | หน่วยงานอื่นๆ ที่ไม่ใช่หน่วยงานสาธารณสุข เช่น โรงเรียน |
ชื่อองค์กรที่รับผิดชอบ | ศูนย์พัฒนาเด็กบ้านโหล๊ะหาร |
วันที่อนุมัติ | 12 กรกฎาคม 2566 |
ระยะเวลาดำเนินโครงการ | 1 สิงหาคม 2566 - 30 กันยายน 2566 |
กำหนดวันส่งรายงาน | 30 กันยายน 2566 |
งบประมาณ | 10,000.00 บาท |
ผู้รับผิดชอบโครงการ | นางอรทัย แก้วสุข |
พี่เลี้ยงโครงการ | นายสุชาติ พรหมเสน |
พื้นที่ดำเนินการ | ตำบลทุ่งนารี อำเภอป่าบอน จังหวัดพัทลุง |
ละติจูด-ลองจิจูด | place |
(ตามแนบท้ายประกาศคณะอนุกรรมการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคฯ พ.ศ. 2557)
กลุ่มเป้าหมาย | จำนวน(คน) | |
---|---|---|
กลุ่มเป้าหมายจำแนกตามช่วงวัย | ||
กลุ่มเด็กเล็กและเด็กก่อนวัยเรียน | 46 | keyboard_arrow_down |
กิจกรรมหลักตามกลุ่มเป้าหมาย กลุ่มเด็กเล็กและเด็กก่อนวัยเรียน : |
||
กลุ่มเป้าหมายจำแนกกลุ่มเฉพาะ |
สถานการณ์ปัญหา | ขนาด |
---|
ความสำคัญของโครงการ สถานการณ์ หลักการและเหตุผล
ในพื้นที่ บ้านโหล๊ะหาร มีเขตชุมชนที่ใกล้อ่างเก็บน้ำคลองป่าบอน พบว่าเด็กที่จมน้ำเสียชีวิตเป็นเด็กที่ว่ายน้ำเป็น เด็กอายุต่ำกว่าอายุ 15 ปีซึ่งชี้ให้เห็นว่าแม้กระทั่งเด็กที่ว่ายน้ำเป็น ก็มีโอกาสจมน้ำเสียชีวิตได้เช่นเดียวกัน โดยถ้าเปรียบเทียบกับสถิติในประเทศไทยเด็กอายุ ดังกล่าวจะเสียชีวิตเฉลี่ยปีละ 1,400 คน เฉลี่ยในอำเภอป่าบอน จะมีเด็กจมน้ำเสียชีวิต ปีละ 2 คนขึ้นไป สาเหตุมักเกิดในช่วง น้ำไหลหลาก น้ำขัง ช่วงน้ำท่วม และช่วงฤดูร้อน แหล่งน้ำเสี่ยงไม่ได้มีเพียงในสระว่ายน้ำหรือแหล่งน้ำธรรมชาติ แต่รวมไปถึงพื้นที่ในบ้านที่หลายคนคาดไม่ถึงอย่างกะละมังที่มีน้ำ ถังน้ำเด็กเล็กที่ยังมีการทรงตัวไม่ดี ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองขึ้นมาจากถังน้ำ กะละมัง โอ่ง ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อผู้ปกครองละสายตาหรือปล่อยให้เด็กอยู่ใกล้แหล่งเสี่ยงเพียงลำพัง บางครั้งแค่คุยโทรศัพท์ ทำกับข้าว หรือเข้าห้องน้ำ ก็เป็นต้นเหตุของการจมน้ำเสียชีวิตได้ การมีความรู้ มีทักษะการเอาชีวิตรอดในน้ำและการช่วยเหลือคนตกน้ำเบื้องต้น โดยใช้อุปกรณ์ใกล้มือ เช่น เชือก ถังแกลลอนพลาสติกเปล่าที่ลอยน้ำได้ โยนครั้งละหลายๆ ชิ้น และยื่นสิ่งของยาวๆ ที่อยู่ใกล้ตัวให้คนตกน้ำจับ เช่น ท่อนไม้ เข็มขัด ผ้าขาวม้า ยื่นอุปกรณ์ไปข้างใดข้างหนึ่งแล้วจึงกวาดเข้าหาตัวคนที่อยู่ในน้ำ และดึงตัวเข้าหาฝั่งขึ้นมาจากน้ำ เป็นการสร้างความปลอดภัยทางน้ำให้แก่เด็ก ผู้ปกครองเป็นการเสริมทักษะชีวิตเรื่องการป้องกันความเสี่ยงการเกิดอุบัติทางน้ำก่อให้เกิดภาวะเสี่ยงกับการเกิดอุบัติเหตุโดยเฉพาะกับเด็ก เยาวชน ในพื้นที่โดยรอบของ อำเภอป่าบอน รวมไปถึงแหล่งพักอาศัยของชุมชน เยาวชน อยู่ใกล้แหล่งน้ำธรรมชาติศพด.บ้านโหล๊ะหารได้เล็งเห็นถึงความสำคัญ จึงจัดโครงการป้องกันเด็กจมน้ำ ตะโกน โยน ยื่น ประจำปี 2566 เพื่อฝึกหัดให้เด็กและเยาวชน ในพื้นที่บ้านโหล๊ะหาร สามารถว่ายน้ำเป็น เอาชีวิตรอดจากการประสบเหตุทางน้ำและสามารถช่วยเหลือผู้ประสบเหตุทางน้ำได้อย่างถูกวิธี
วัตถุประสงค์/ตัวชี้วัดความสำเร็จ | ขนาดปัญหา | เป้าหมาย 1 ปี | |
---|---|---|---|
1 | 1. เพื่อให้เด้กปฐมวัยและผู้ปกครองมีความรู้และทักษะในการเอาชีวิตรอดในน้ำ2.เพื่อให้เด็กปฐมวัยและผู้ปกครองมีความรู้พื้นฐานในการช่วยเหลือผู้จมน้ำและการปฐมพยาบาล3.เพื่อลดการเสียชีวิตจากการจมน้ำ
|
45.00 |
ลำดับ | กิจกรรมหลัก | งบประมาณ | ส.ค. 66 | ก.ย. 66 | |
---|---|---|---|---|---|
1 | อบรมให้ความรู้ เชิงปฎิบัติการ(21 พ.ย. 2566-21 พ.ย. 2566) | 10,000.00 | |||
รวม | 10,000.00 |
1 อบรมให้ความรู้ เชิงปฎิบัติการ | กลุ่มเป้าหมาย (คน) |
งบกิจกรรม (บาท) |
ทำแล้ว |
ใช้จ่ายแล้ว (บาท) |
||
วันที่ | กิจกรรมย่อย | 46 | 10,000.00 | 1 | 10,000.00 | |
1 ม.ค. 66 - 31 มี.ค. 66 | 1.อบรมเชิงปฎิบัติการ | 46 | 10,000.00 | ✔ | 10,000.00 | |
เพื่อสอนและฝึกหัดให้เด็กและเยาวชน สามารถว่ายน้ำเอาชีวิตรอดจากเหตุทางน้ำ ตัวชี้วัด : ผู้ที่เข้ารับการอบรมสามารถว่ายน้ำเอาชีวิตรอดจากเหตุทางน้ำ ร้อยละ 100 เพื่อสอนและฝึกให้เด็กและเยาวชนกลุ่มเป้าหมาย รู้จักและสามารถช่วยชีวิตผู้ที่ประสบเหตุทางน้ำได้ถูกต้อง ตัวชี้วัด : เด็กและเยาวชน รู้จักและสามารถช่วยชีวิตผู้ที่ประสบเหตุทางน้ำได้ถูกต้อง ร้อยละ 100
โครงการเข้าสู่ระบบเมื่อวันที่ 18 พ.ย. 2565 00:00 น.