โครงการนักเรียนปลอดเหา โรงเรียนบ้านบูเกะบากง
ชื่อโครงการ | โครงการนักเรียนปลอดเหา โรงเรียนบ้านบูเกะบากง |
รหัสโครงการ | 67-L2497-2-03 |
ประเภทการสนับสนุน | ประเภท 2 สนับสนุนกิจกรรมสร้างเสริมสุขภาพ การป้องกันโรคของกลุ่มหรือองค์กรประชาชน/หน่วยงานอื่น |
หน่วยงาน/องค์กร/กลุ่มคน ที่รับผิดชอบโครงการ | หน่วยงานอื่นๆ ที่ไม่ใช่หน่วยงานสาธารณสุข เช่น โรงเรียน |
ชื่อองค์กรที่รับผิดชอบ | โรงเรียนบ้านบูเกะบากง |
วันที่อนุมัติ | 29 พฤศจิกายน 2566 |
ระยะเวลาดำเนินโครงการ | 28 พฤษภาคม 2567 - 28 พฤษภาคม 2567 |
กำหนดวันส่งรายงาน | 28 มิถุนายน 2567 |
งบประมาณ | 16,150.00 บาท |
ผู้รับผิดชอบโครงการ | นางสาวนูรมา บือราเฮง |
พี่เลี้ยงโครงการ | |
พื้นที่ดำเนินการ | ตำบลตะปอเยาะ อำเภอยี่งอ จังหวัดนราธิวาส |
ละติจูด-ลองจิจูด | place |
(ตามแนบท้ายประกาศคณะอนุกรรมการส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคฯ พ.ศ. 2557)
กลุ่มเป้าหมาย | จำนวน(คน) | |
---|---|---|
กลุ่มเป้าหมายจำแนกตามช่วงวัย | ||
กลุ่มเด็กวัยเรียนและเยาวชน | 100 | keyboard_arrow_down |
กิจกรรมหลักตามกลุ่มเป้าหมาย กลุ่มเด็กวัยเรียนและเยาวชน : |
||
กลุ่มเป้าหมายจำแนกกลุ่มเฉพาะ |
สถานการณ์ปัญหา | ขนาด |
---|
ความสำคัญของโครงการ สถานการณ์ หลักการและเหตุผล
เหา หรือที่มีชื่อเรียกทางวิทยาศาสตร์ว่า Pediculus humanus เป็นแมลงในกลุ่มปรสิต อาศัยอยู่บนร่างกายคนและดำรงชีวิตด้วยการกินขี้ไคลบนหนังศีรษะของคนเรา เหามีมากกว่า 3,000 ชนิด ซึ่งบางส่วนเป็นปรสิตที่อยู่ในสัตว์ แต่ที่เป็นชนิดที่อยู่ในคนนั้นมีเพียงแค่ 3 ชนิด ได้แก่ เหาที่อยู่บนศีรษะ เหาที่เกาะอยู่ตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย โดยเหาแต่ละชนิดจะอาศัยอยู่ในบริเวณต่าง ๆ ของร่างกาย อาทิเช่น บนศีรษะ บนร่างกาย เหาสามารถแพร่กระจายจากคนสู่คนได้ โดยการอยู่ใกล้ชิดและคลุกคลีกับผู้ที่เป็นโรคเหา จึงทำให้ผู้ที่เป็นโรคเหานั้นก็มักจะถูกสังคมรังเกียจ ซึ่งอาการที่มักจะพบได้จากคนที่เป็นเหาก็คืออาการคันและเป็นแผลติดเชื้อบนหนังศีรษะ อันเนื่องมาจากการระคายเคือง นอกจากนี้เหายังชอบวางไข่เอาไว้ตามเส้นผมของเราจนทำให้เห็นเป็นจุดขาว ๆ ตามเส้นผม แถมยังเกาะแน่นอีกด้วย โดยจะไม่หลุดไปถึงแม้ว่าจะหายเป็นเหาแล้วก็ตาม โรคเหาเป็นโรคที่พบกันบ่อยมากในกลุ่ม นักเรียนตั้งแต่ชั้นปฐมวัยจนถึงประถมศึกษาโดยพบว่ามีนักเรียนติดเหาประมาณ 80-90% ซึ่งโรคเหานับเป็นโรคที่น่ารังเกียจสำหรับคนทั่วไป นอกจากก่อให้เกิดความรำคาญกับผู้ที่เป็นเนื่อง จากมีอาการคันศีรษะแล้วยังทำให้เสียสมาธิในการเรียน เสียบุคลิกภาพ และยังเป็นพาหะนำไปติดผู้อื่นต่อไป วิธีการรักษาเหาจะต้องทำการรักษาผู้ที่เป็นเหาและผู้ที่อยู่ใกล้ชิดควบคู่กันไปโดยต้องทำการควบคุมไม่ให้เหาแพร่กระจาย และป้องกันไม่ให้เกิดการติดเหาซ้ำโดย ใช้ยาเพื่อฆ่าเหาซึ่งยามีทั้งในรูปครีม เจล โลชั่น และยาสระผม ซึ่งวิธีการรักษาเหาในรูปแบบดังกล่าวเป็นวิธีการที่ทำได้ง่าย และเห็นผลชัดเจน ดังนั้น โรงเรียนบ้านบูเกะบากง ได้เล็งเห็นความสำคัญของการดูแลสุขภาพของนักเรียนที่เป็นโรคเหา จึงได้จัดทำโครงการนักเรียนปลอดเหานี้ขึ้นเพื่อกำจัดเหานักเรียนในโรงเรียนบ้านบูเกะบากง
วัตถุประสงค์/ตัวชี้วัดความสำเร็จ | ขนาดปัญหา | เป้าหมาย 1 ปี | |
---|---|---|---|
1 | 1. เพื่อให้นักเรียนมีความรู้ ความเข้าใจ เกี่ยวกับวิธีการรักษาความสะอาดของร่างกาย และวิธีกำจัดเหา 2.เพื่อนักเรียนในโรงเรียนบ้านช่องหารได้รับการกำจัดเหาให้ลดลงหรือหมดไป
|
100.00 |
hourglass_emptyไม่มีกลุ่มกิจกรรม | กลุ่มเป้าหมาย (คน) |
งบกิจกรรม (บาท) |
ทำแล้ว |
ใช้จ่ายแล้ว (บาท) |
||
วันที่ | กิจกรรม | 300 | 16,150.00 | 0 | 0.00 | |
28 พ.ค. 67 | กิจกรรมคัดกรองนักเรียนโรคเหา | 100 | 0.00 | - | ||
28 พ.ค. 67 | การอบรมให้ความรู้เรื่องโรคเหา | 100 | 5,300.00 | - | ||
28 พ.ค. 67 | จัดกิจกรรมกำจัดเหาในโรงเรียน | 100 | 10,850.00 | - |
1.นักเรียนมีความรู้ ความเข้าใจ เกี่ยวกับวิธีการรักษาความสะอาดของร่างกาย และวิธีกำจัดเหาได้อย่างถูกต้อง 2.นักเรียนได้รับการกำจัดเหาให้ลดลงและหมดไป
โครงการเข้าสู่ระบบเมื่อวันที่ 10 ต.ค. 2566 00:00 น.