กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ.2546 ได้ให้ความหมายของคำว่า "เด็ก" หมายความว่า บุคคลซึ่งมีอายุต่ำกว่าสิบแปดปีบริบูรณ์ แต่ไม่รวมถึงผู้ที่บรรลุนิติภาวะด้วยการสมรส และคำว่า "เด็กกำพร้า" หมายความว่า เด็กที่บิดาหรือมารดาเสียชีวิต เด็กที่ไม่ปรากฏบิดามารดาหรือไม่สืบหาบิดามารดาได้ โดยพระราชบัญญัติคุ่มครองเด็ก พ.ศ.2546 มีหลักการสำคัญ คือ การระดมทรัพยากรทุกภาคส่วนเข้ามาร่วมดูแล ปกป้อง คุ้มครองเด็ก เพื่อประโยชน์สูงสุดของเด็ก และส่งเสริมหน้าที่รับผิดชอบของครอบครัว ชุมชน ภาครัฐและภาคเอกชน ในการร่วมมือคุ้มครองเด็ก ตามมาตรา 23 กล่าวคือ "ผู้ปกครองต้องให้การอุปการะเลี้ยงดู อบรม สั่งสอนและพัฒนาเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนตามสมควรแก่ขนบธรรมเนียม แระเภณี และ วัฒนธรรมแห่งท้องถิ่น ทั้งนี้ ต้องไม่ต่ำกว่ามาตรฐานขั้นต่ำตามที่กำหนดในกฏกระทรวง และต้องสวัสดิภาพเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแลของตนมิให้ตกอยู่ในภาวะอันน่าจำเกิดอันตรายแก่ร่างกายหรือจิตใจ" ด้วยสภาพทางเศรษฐกิจในปัจุบันของประเทศไทยเกิดการชลอตัว ค่าครองชีพสูงขึ้นแต่รายได้ไม่เพียงพอกับรายจ่าย ทำให้ผู้ปหครองหรือผู้ดูแล ไม่มีเวลาดูแลเอาใจใส่เด็กกำพร้า ทำให้เด็กกำพร้าขาดโอกาสออกมาทำกิจกรรมในตำบล บางรายอาจเกิดการน้อยใจ ถ้าไม่ได้รับการชี้นำแนวทางที่ถูกต้องอาจเกิดปัญหาทางสังคมในภายภาคหน้า   คณะกรรมการมัสยิดในพื้นที่ตำบลแป-ระ อำเภอท่าแพ จังหวัดสตูล ได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของปัญหาเด็กกำพร้า เด็กด้อยโอกาส ที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต จึงได้จัดทำโครงการเด็กกำพร้า เด็กด้อยโอกาส สุขภาพใจสุขภาพกายดี ชีวีมีสุข ขึ้น