กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

การระบาดของโรคโควิด-19 (COVID-19) เริ่มต้นตั้งแต่เดือนธันวาคม ปีพ.ศ. 2562 และลุกลามไปทั่วโลกสร้างความหวาดกลัว และส่งผลกระทบต่อสุขภาพทั้งทางกายและจิตใจรวมถึงสังคมและเศรษฐกิจของประชากรต่อประชาชนในวงกว้าง และเมื่อต้นเดือนมกราคม พ.ศ. 2563 มีการระบาดใหญ่ (Pandemic) ซึ่งเป็นการติดเชื้อทั่วโลกอย่างรวดเร็ว ตามประกาศขององค์การอนามัยโลก (ณัฏฐวรรณ, 2564) การระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาระบบสุขภาพที่ยั่งยืนในระยะสั้นความเปราะบางของระบบการดูแลสุขภาพของประเทศต่าง ๆ ที่มีอยู่เดิมหลายประเทศกำลังเผชิญกับความท้าทายด้านโรคระบาดสาธารณสุขที่สำคัญอยู่แล้วทำให้มีอุปสรรคในการจัดสรรทรัพยากรสำหรับการระบาดครั้งใหม่
จากการระบาดของโรคโควิด-19 ในระดับโลก และในประเทศไทย ส่งผลกระทบถึงการลดลงของคุณภาพชีวิต
การไม่สามารถเข้าถึงการศึกษาได้อย่างต่อเนื่อง หรือการไม่สามารถเข้าถึงบริการสาธารณสุขได้ (โศภิต, 2564) สถานการณ์การระบาดของไวรัสโคโรนา หรือ COVID-19 ส่งผลให้รัฐบาลต้องใช้มาตรการที่เข้มข้นเพื่อควบคุมการระบาด โดยได้เริ่มใช้มาตรการล็อกดาวน์ ทำให้เศรษฐกิจหยุดชะงัก ส่งผลกระทบต่อภาคธุรกิจ และเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศไทย ทำให้เศรษฐกิจโลกหดตัว 3.2 % และเศรษฐกิจอาเซียน จะลดลงราว 2.1-5.4 % จากสถานการณ์ปกติ (สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ กองโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค, 2563) ในประเทศไทย พบว่ายังมีผู้ติดเชื้ออย่างต่อเนื่อง ณ วันที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2564 มียอดผู้ติดเชื้อสะสม 1,884,973 คน ผู้ติดเชื้อรายใหม่ 9,658 คน และมียอดผู้เสียชีวิตสะสม 19,006 คน (กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณะสุข, 2564) และในส่วนของจังหวัดสงขลา ยังมียอดผู้ติดเชื้อสูงเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ โดยยอดผู้ติดเชื้อ ณ วันที่ 28 ตุลาคม 2564 จังหวัดสงขลามียอดผู้ติดเชื้อสะสม 46,623 คน ผู้ติดเชื้อรายใหม่ 677 คน รักษาตัวอยู่ 10,469 คน และเสียชีวิตสะสม 180 คน (กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณะสุข, 2564) จังหวัดสงขลาได้รับผลกระทบทางเศรษฐกิจจากมาตรการล็อกดาวน์ของรัฐบาล ทำให้ไม่มีนักท่องเที่ยวทั้งในและต่างประเทศส่งผลให้ภาวะเศรษฐกิจจังหวัดสงขลาในเดือนมิถุนายน 2563 หดตัวร้อยละ 20.0 (สำนักงานการคลังจังหวัดสงขลา, 2563) จากการลงพื้นที่หมู่ที่ 4 บ้านโคกสักออก ตำบลโคกม่วง อำเภอคลองหอยโข่ง จังหวัดสงขลาพบปัญหาสุขภาพชุมชน ได้แก่ การแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 และโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ซึ่งการแพร่ระบาดของโควิด-19 พบว่ามีประชากรในหมู่บ้านติดโรคโควิดสะสมเป็นจำนวน 21 คน คิดเป็นอัตราอุบัติการณ์ เท่ากับ 22.01 ต่อประชากร 1,000 คน โดยรักษาหายแล้ว 20 คน รักษาตัวอยู่ 1 คน และจากแบบสอบถามภาวะสุขภาพของตัวแทนครัวเรือนหมู่ที่ 4 บ้านโคกสักออก ผ่าน Google form จากตัวแทนครัวเรือน 50 ครัวเรือน พบว่า ตัวแทนครัวเรือน ร้อยละ 38 มีความเครียด ซึ่งร้อยละ 52.6 มีสาเหตุความเครียด จากสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด-19 อีกทั้งยังพบว่าตัวแทนครัวเรือน ร้อยละ 8 มีความรู้การป้องกันการติดโรคโควิดไม่เหมาะสม ร้อยละ 24 มีทัศนคติการป้องกันการติดโรคโควิดไม่เหมาะสม และร้อยละ 6 พบว่ามีพฤติกรรมการป้องกันการติดโรคโควิดไม่เหมาะสม
จากการประชุมประชาคมในวันที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2564 ผู้ร่วมประชุมได้เล็งเห็นถึงปัญหาของการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ซึ่งมีสาเหตุมากจากความไม่ตระหนักในการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องในการป้องกันโรคโควิด-19 การขาดความรู้ในเรื่องวัคซีนป้องกันโรคโควิด-19 ส่งผลให้มีประชาชนในหมู่บ้านโคกสักออกบางส่วนเกิดความวิตกกังวลจากผลข้างเคียงของวัคซีนป้องกันโรคโควิด-19 จากการได้รับข่าวสารมาจากช่องทางต่าง ๆ ทำให้ประชาชนบางส่วนมีการตัดสินใจฉีดวัคซีนเบี่ยงเบนไป และทางอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ยังไม่ได้รับการอบรมเรื่องการใช้ชุดตรวจโควิดด้วยตนเอง ทางคณะผู้จัดทำจึงได้จัดทำโครงการ “โคกสักออกรู้เท่าทัน ป้องกันตนให้พ้นโควิด” โดยมีการจัดกิจกรรมให้ความรู้เรื่องวัคซีน การปฏิบัติตนก่อนและหลังการฉีดวัคซีน และการสาธิตการใช้ชุดตรวจโควิดด้วยตนเอง เพื่อส่งเสริมความรู้ในเรื่องของวัคซีนป้องกันโรคโควิด-19 และการใช้ชุดตรวจโควิดด้วยตนเองให้กับประชาชนในพื้นที่