กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

หลักการเหตุผล   ปัจจุบันโลกกำลังเผชิญกับหายนะจากภัยแล้ง น้ำท่วม สงคราม โรคระบาด อากาศเปลี่ยแปลง สร้างความ อดอยากครั้งร้ายแรงที่สุด ที่ผลกระทบต่อผู้คนหลากหลายทุกกลุ่มวัยและส่งผลให้เด็กกว่า 40 ล้านคนเสี่ยงต่อการป่วย เป็นโรคขาดสารอาหารรุนแรงจากการประเมินภาวะโภชนาการเด็กทั่วโลกขององค์กรUNICEF ที่กำหนดเป้าหมายให้ เด็กทั่วโลกมีสุขภาพดีโดยทำข้อตกลงร่วมกันระหว่างประเทศสมาชิก ด้วยการช่วยกันแก้ไขภาวะแคระแกร็น และผอม แห้ง ในเด็กอายุ ต่ำกว่า 5 ปี ลดลง ภายในปี 2568 โดยกำหนดให้เด็กที่มีภาวะแคระแกร็นลดลงจากเดิมร้อยละ 40 และลดการเกิด ภาวะผอมแห้ง ในเด็ก อายุต่ำกว่า 5 ปี ไม่เกินร้อยละ 5 และพบว่ามีเด็กประมาณ 23 ล้านคนทั่วโลกที่อายุน้อยกว่า 2 ปี อยู่ในภาวะผอม มากกว่าร้อยละ 50 ส่วนภาวะเตี้ยแคระแกร็น (Stunting) ในเด็กอายุ 6 เดือน – 2 ปี นั้นพบว่า มีจำนวน เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เนื่องจากได้รับสารอาหารที่สำคัญไม่ตรงกับ ความต้องการของช่วงวัยการเจริญเติบโตอันจะส่งผลต่อสุขภาพร่างกาย ทีี่ไม่แข็งแรง เตี้ยแคระแกร็น เสี่ยงต่อระดับ เชาว์สติปัญญา ของเด็กโดยตรง เช่นการพัฒนาการทางสมอง การเรียนรู้ ระดับภูมิคุ้มกันจะทำให้  ติดเชื้อโรคได้ง่าย ขึ้นไปจนถึงการเสียชีวิตได้ขณะเดียวกันผลกระทบจากการระบาด ของโควิด-19 ก็มีผลต่อระบบอาหาร และการเข้าถึง โภชนาการที่ดีที่อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งจากการต้องจำกัดด้านการใช้จ่ายเงินในชีวิตประจำวันของครอบครัวในช่วง วิกฤติดังกล่าว ทั้งยังกระทบต่อคุณภาพชีวิตของคนในครอบครัวแล้วยังจะกระทบ ถึงประเทศชาติในอนาคตได้เช่นกัน ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้วเด็กที่ประสบกับปัญหาการได้รับโภชนาการอาหารที่ไม่ดีมักอาศัยอยู่ในชนบทหรือมาจาก ครัวเรือนที่ยากจนเมื่อเทียบกับครัวเรือนที่อาศัยอยู่ในเมืองและมีฐานะทางการเงินดีกว่า (https://www.sdgmove.com/2021/05/13/sdg-vocab-05-malnutrition/) และปัญหาทุพโภชนาการไม่เพียง มีมา จากสาเหตุจากพันธุกรรมเท่านั้น แต่ยังมาจากปัจจัยภายนอกอื่นเช่น ด้านสิ่งแวดล้อม สังคม และเศรษฐกิจด้วย ดังเช่นที่องค์กรทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ(UNICEF)กล่าวว่า “เป็นผลมาจากความไม่มั่นคงทางอาหารและโภชนาการแล้วยังพบว่ามีหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องเช่นการบริโภคอาหารท่ีไม่เพียงพอ ต่อความต้องการของร่างกายโดยมองถึง ความพอเพียงของอาหารการเข้าถึงอาหารและความมั่นคงทางอาหารทั้งในระดับบุคคล และระดับครัวเรือน การขาด บริการด้านสุขภาพจาก หน่วยงานที่ต่อเนื่องเช่นขาดการติดตามการเจริญเติบโต ของเด็กขาดการให้ความรู้ ทางด้าน โภชนาการแก่ผู้ปกครอง ขาดการดูแลแม่และเด็กที่เหมาะสมตลอดถึง การมีทรัพยากรไม่เพียงพอสำหรับการใช้ชีวิต เป็นต้น (https://www.sdgmove.com/2021/05/13 /sdg-vocab-05-malnutrition/)
จากปัญหาการเกิดภาวะโภชนาการที่ส่งผลต่ออนาคตการดำรงชีวิตของบุคคลดังกล่าวเช่นด้านการเจริญ เติบโตทางด้าน ร่างกาย จิตใจ สติปัญญา การทำงาน การสร้างรายได้บุคคล ของครอบครัวผู้นั้นได้ และการทบถึง ระบบเศรษฐกิจระดับประเทศและระดับโลก จึงและจำเป็นต้องมีการส่งเสริมโภชนการตั้งแต่แรกเกิด เพราะการเจริญ เติบโตของเด็กแรกเกิด–5ปี เป็นการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ให้ผลตอบแทนในระยะยาวที่คุ้มค่ามากที่สุด ดังจะเห็นได้ จากการสร้างข้อตกลงความร่วมกันของประเทศต่างๆในการแก้ไขปัญหาภาวะทุพพลภาพที่เกิดขึ้นเช่นจากการประชุมของสมัชชาอนามัยโลก ครั้งที่ 65 เมื่อปี 2012 ที่สมาชิกองค์การอนามัยโลก (WHO) ได้รับรอง WHA Global Nutrition Targets 2025 คือได้วางเป้าหมายงานโภชนาการระดับโลก ให้สำเร็จปี พ.ศ. 2568
สภาพปัญหา สำหรับประเศไทยนั้นก็ได้ประสบปัญหาด้านโภชนการถึงขั้นรุนแรงมาอย่างยาวนานโดยเฉพาะในเด็กแรก เกิด - 5 ปี ซึ่งพบว่าสาเหตุหลักส่วนใหญ่นั้น ไม่ได้เกิดจากการขาดอาหารแต่เกิดจากการได้รับสารอาหารที่มีคุณค่า ทางอาหารไม่เพียงพอหรือต่ำกว่าเกณฑ์ที่ร่างกายต้องการในแต่ละวันก่อให้เกิดความเสี่ยงการต่อการเจริญเติบโตตาม ช่วงวัยกระทบต่อระดับเชาว์ปัญญาที่ต่ำ ก่อให้เกิดโรคขาดสารอาหารมีภาวะเตี้ย แคระแกร็น ผอมแห้งโดยมีข้อมูล ด้านสถานการณ์ปัญหาทุพโภชนาการในประเทศไทยในเด็กอายุ 0 - 5 ปี โดยปี 2562 พบว่าเด็กมีภาวะทุพโภชนาการ เตี้ย คิดเป็นร้อยละ 10.60 อ้วนคิดเป็นร้อยละ 9.10 และผอมคิดเป็นร้อยละ 5.60 นั่นคือหรือเด็กจำนวน 1 ใน 10 คน ของเด็กปฐมวัยไทย มีภาวะเตี้ยหรืออ้วน (https://pr.moph.go.th/print.php?url=pr/print/2/02/123961/)
สำหรับเด็ก 0-5 ปีในพื้นที่รับผิดชอบของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลทุ่งนเรนทร์ จังหวัดปัตตานี ประจำ ปีงบประมาณ 2566 (ไตรมาสที่ 1)พบว่ามีจำนวน 183 คน และมีข้อมูลพื้นฐานโดยพบเด็กมีปัญหาภาวะ ทุพโภชนาการ จำนวน 53 คน คิดเป็นร้อยละ 28.96 ซึ่งจำนวนเด็กเสี่ยง 53 คนดังกล่าวนี้ สามารถแยกที่มา ของภาวะทุพโภชนาการจากการ เปรียบเทียบได้ 3 ค่าที่สำคัญ ดังนี้
(1) ค่าน้ำหนักตามเกณฑ์อายุ พบว่า (1.1) เด็กน้ำหนักน้อย จำนวน  19 ราย (ร้อยละ 10.38) (1.2) น้ำหนัก ค่อนข้างน้อย จำนวน 13 ราย (ร้อยละ 7.10)
(2) ค่าน้ำหนักตามเกณฑ์ส่วนสูง พบว่า (2.1) เด็กผอม มีจำนวน 9 ราย (ร้อยละ 4.92) (2.2) เด็กค่อนข้างผอม มีจำนวน 11 ราย (ร้อยละ 6.01, ในระดับประเทศ ร้อยละ 5.60)
สรุปรวมจำนวนเด็กที่เสี่ยงดังกล่าว (หักรายชื่อเด็กซ้ำ/ คนเดียวกัน) ที่มีน้ำหนักน้อยและผอม มีจำนวน  15 ราย (ร้อยละ 8.19) และเด็กที่มีน้ำหนักค่อนข้างน้อยและค่อนข้างผอม มีจำนวน 18 ราย (ร้อยละ 9.83) (3) ค่าส่วนสูงตามเกณฑ์อายุ พบว่า (3.1) พบเด็กเตี้ย มีจำนวน 25 ราย (ร้อยละ 13.66, ในระดับประเทศ ร้อยละ 10.60) (3.2) เด็กค่อนข้างเตี้ย มีจำนวน 13 ราย (ร้อยละ 7.10)
สรุปรวมจำนวนเด็กที่เสี่ยงดังกล่าว (หักรายชื่อ เด็กซ้ำ/คนเดียวกัน) พบว่าเด็กเตี้ย มีจำนวน 13 ราย (ร้อยละ 7.10) และพบเด็กค่อนข้างเตี้ย จำนวน 7 ราย (ร้อยละ 3.82)