กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

ถนนและทางเท้า เป็นสถานที่ซึ่งตามความหมายและขอบเขตในมาตรา 4 แห่งพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.2535 ได้ให้จำกัดความไว้ “ที่สาธารณะ” หมายถึง สถานที่หรือทางซึ่งมิใช่เป็นของเอกชน และประชาชนสามารถใช้ประโยชน์หรือสัญจรได้ ซึ่งครอบคลุมถึงพื้นที่ที่เป็นสวนสาธารณะ ถนนหนทาง ทางเท้าทางน้ำ ที่ประชาชนสัญจรไปมาตามปกติ เพื่อคุ้มครองให้ประชาชนไว้ใช้ประโยชน์เพื่อการสัญจร มีสภาวะที่เหมาะสมมีความปลอดภัย สะดวกสบายเอื้อต่อการดำรงชีวิตที่ดีของประชาชน ปัจจุบันสถานการณ์ของสังคมเกิดความเปลี่ยนแปลง ในชุนต่างๆ มีการรุกล้ำ และใช้ถนนทางเท้าประกอบกิจกรรมต่างๆ จนเสียดุลภาพ กระทบต่อสภาวะสมดุลของเมือง ประชาชนทั่วไปไม่สามารถใช้ถนนและทางเท้าในการสัญจรได้สะดวก นอกจากนี้การไม่มีวินัยในการทิ้งขยะและวัสดุเหลือใช้ ทำให้สภาพแวดล้อมของถนนและทางเท้าเป็นแหล่งสะสมหมักหมมของสิ่งสกปรกกลายเป็นแหล่งเพาะพันธ์เชื้อโรค และสภาพภูมิทัศน์ของเมืองไม่สวยงาม ไม่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย ด้วยสถานการณ์ดังกล่าว ประกอบกับพฤติกรรมของประชาชนที่ส่วนใหญ่ ยังขาดจิตสำนึกในการมีส่วนร่วม ดูแลรักษาสภาพแวดล้อมภายในตำบล และขาดวินัยในการทิ้งขยะ วัสดุสิ่งของเหลือใช้ จึงต้องดำเนินการรณรงค์สร้างจิตสำนึกให้ประชาชนเข้ามาช่วยดูแลรักษา และทำกิจกรรมการพัฒนาทำความสะอาด พร้อมให้ความรู้สร้างความเข้าใจ เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมให้ประชาชน มีวินัยในการทิ้งขยะมูลฝอยและวัสดุเหลือใช้ อันจะเกิดผลดีต่อสภาพแวดล้อมอย่างาต่อเนื่องยั่งยืน