กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

ประเทศไทยได้เข้าสู่สังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์ (Aged society) คือมีประชากรอายุ 60 ปี ขึ้นไปมากกว่า 20% ของประชากรทั้งประเทศ และอีก 9 ปีข้างหน้า ในปี 2574 จะเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุระดับ สุดยอด (Super-Aged Society) มีประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไปเกินกว่า 28% ของประชากรทั้งประเทศ อันเป็นผลมาจากอัตราการเกิดที่ลดลงและความเจริญก้าวหน้าทางการแพทย์ทำให้ผู้สูงอายุมีอายุยืนยาวขึ้น ซึ่งการที่ประชากรวัยสูงอายุมีแนวโน้มเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ประเทศต้องมีรายจ่ายด้านสวัสดิการเพื่อผู้สูงอายุเพิ่มสูงขึ้น ครอบครัวต้องแบกรับภาระในการดูแลผู้สูงอายุมากขึ้น ขณะที่ผู้สูงอายุเองเมื่อมีอายุยืนยาวขึ้นก็ยิ่งต้องเผชิญกับปัญหาการขาดแคลนรายได้หรือมีรายได้ไม่เพียงพอแก่การดำรงชีพ รวมถึงความเสี่ยงจากการเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรังต่าง ๆ ความพิการหรือทุพพลภาพ ประกอบกับปัจจุบันสังคมออนไลน์เข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวัน ผู้สูงอายุได้รับการดูแลเอาใจใส่จากบุคคลใกล้ชิดน้อยลง สังคมก้มหน้าเริ่มเป็นภัยมืดที่น่ากลัวสำหรับสัมพันธภาพในครอบครัว ลูกหลานเริ่มให้เวลากับสมาร์ทโฟนมากกว่าการสนทนา ซึ่งกันและกัน ส่งผลให้เกิดช่องว่างทางความรู้สึกและบรรยากาศความเงียบในครอบครัวมีเพิ่มยิ่งขึ้น ผู้สูงอายุจึงแยกปลีกตัวมาอยู่ในมุมของตนเองตามลำพัง ยิ่งส่งผลให้ผู้สูงอายุว้าเหว่ ท้อแท้และเบื่อหน่ายในชีวิตแยกตัวออกจากสังคม มีภาวะซึมเศร้าและความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองลดลงจนเกิดความรู้สึกสิ้นหวัง อาจ ส่งผลให้เกิดความผิดปกติทางจิตใจที่รุนแรงและอาจเป็นอันตรายต่อชีวิตได้ ผู้ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการดูแล ผู้สูงอายุได้แก่ บุคคลในครอบครัว ชุมชน และท้องถิ่น ที่ต้องเข้าใจให้ถึงก้นบิ้งความรู้สึกของผู้สูงอายุ ผู้สูงอายุเป็นบุคคลสำคัญที่สถาบันครอบครัวไทยให้การเคารพยกย่องอย่างสูง เพราะเป็น บุคคลที่ประสบการณ์ในชีวิตสูง เป็นผู้ถ่ายทอดความสามารถ ประเพณี วัฒนธรรมและค้ำจุนจิตใจ ให้แก่บุคคลในครอบครัว ชุมชน และสังคมได้อย่างต่อเนื่อง แต่ผู้สูงอายุที่เจ็บป่วยจะสูญเสียความสามารถในการประกอบกิจวัตรประจำวันความสามารถเสื่อมถอย ต้องอาศัยญาติและครอบครัวคอยดูแล ทำให้เป็นภาระผลกระทบต่อภาวะทุพพลภาพในผู้สูงอายุ เกิดจากขบวนการสูงวัยและโรคต่างๆมากมายทำให้เกิดปัญหา ทั้งด้านสุขภาพกาย สุขภาพจิต เศรษฐกิจ สังคม ปัญหาเกี่ยวกับครอบครัว และปัญหาค่านิยมที่เปลี่ยนแปลง ถูกทอดทิ้งจากลูกหลาน เป็นกลุ่มประชาชนที่ใช้บริการสุขภาพสูงกว่าวัยอื่นๆ และจะต้องใช้จ่ายงบประมาณของประเทศในด้านการรักษาพยาบาล ผู้สูงอายุในพื้นที่ เขตตำบลนิคมพัฒนา อำเภอมะนัง จังหวัดสตูล มีทั้งหมด 1,018 คน โดยแบ่งเป็นช่วงอายุ มีจำนวนผู้สูงอายุมี 60-69 ปีจำนวน 665 คน ,อายุ 70-79 ปีจำนวน 208 คน อายุ 80-89 ปี จำนวน114 คน และ อายุ 90 ปีขึ้นไป จำนวน 31 คน และจากผลการประเมินความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน (ADL) เพื่อแยกประเภทของกลุ่มผู้สูงอายุ พบว่า เป็น ผู้สูงอายุกลุ่มติดสังคม (ช่วยเหลือตัวเองได้ดี ) จำนวน 992 คน คิดเป็นร้อยละ 97.45 กลุ่มติดบ้าน (ช่วยเหลือ ตัวเองได้บ้าง) จำนวน 21 คน คิดเป็นร้อยละ 2.06 และกลุ่มติดเตียง จำนวน 5 คน คิดเป็นร้อยละ 0.49 อย่างไรก็ตามทางพื้นที่และภาคีเครือข่าย บริหารจัดการการดูแลกลุ่มติดบ้านและติดเตียงด้วยระบบการดูแล ผู้สูงอายุระยะยาวและผู้ที่มีภาวะพึ่งพิง โดยการขับเคลื่อนของศูนย์พัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุและผู้ที่มีภาวะ พึ่งพิงตำบลนิคมพัฒนา ส่วนในกลุ่มติดสังคม ซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่ ที่มีจำนวนผู้สูงอายุมากกว่ากลุ่มที่มีภาวะพึ่งพิงจำเป็นที่จะต้องได้รับการส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต เพิ่มพูนความรู้ ทักษะชีวิตที่จำเป็น ตลอดจนเปิดโอกาสให้ผู้สูงอายุได้แสดงศักยภาพ โดยการถ่ายทอดภูมิความรู้ ประสบการณ์ที่สั่งสมแก่บุคคลอื่น เพื่อสืบสานภูมิปัญญาให้คงคุณค่ากับชุมชน การรวมกลุ่มจัดกิจกรรมสำหรับสูงอายุ จึงไม่ได้เป็นแค่เพียงเพื่อการรวมกลุ่มพบปะพูดคุยกันเท่านั้น แต่ยังจำเป็นต้องมีกิจกรรมที่หลากหลายตามความต้องการของ ผู้สูงอายุ และขยายกิจกรรมจากที่มีการดำเนินการอยู่แล้ว ยังมีการพัฒนาต่อๆ ไป เพื่อยึดส่งเสริมสุขภาพและยึดระยะเวลาการเจ็บป่วย หรือการเกิดภาวะแทรกซ้อน ของผู้สูงอายุต่อไป ศูนย์พัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุและผู้ที่มีภาวะพึงพิงตำบลนิคมพัฒนาเล็งเห็นความสำคัญ ของการพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุเป็นอย่างมาก ซึ่งจะเห็นได้ว่าผู้สูงอายุเป็นวัยที่ผ่านการทำงานมาเป็นเวลายาวนาน แต่เมื่อก้าวมาสู่วัยชรานั้นคือว่าเป็นภาระหน้าที่ของครอบครัวและชุมชน และประเทศชาติดังนั้นกลุ่มนี้ต้องได้รับการตอบแทนสนับสนุนให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ในด้านปัจจัย 4 รวมไปถึงการเตรียม ควาย่อนขอารอ และร้องสารคารอยู่ได้ยามีทยาพ ในการส่งเริ่นสุขภาพนเองน้นหรือ การสนับสนุนให้มีการรวมกลุ่มในผู้สูงอายุได้มีการพบปะสังสรรค์และแลกเปลี่ยนความรู้ และช่วยเหลือกันใน ด้านสุขภาพอนามัย สันทนาการกับคนวัยเดียวกันตลอดจนการออกกำลังกายโดยใช้กิจกรรมต่างๆมาเป็นการเชื่อมคนในชุมชนให้สามารถดำรงอยู่ได้ในชุมชนและมีคุณภาพชีวิตที่ดีอย่างมีคุณภาพที่เหมาะสมต่อไป