กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

“ อร่อยจังแม่”คำพูดของเด็กที่เปล่งออกมาจากความประทับใจ "แม่" กับข้าวฝีมือแม่มักไม่ใช่อาหารที่ใช้วัตถุดิบหรูหราหายาก ไม่ใช่อาหารที่ปรุงด้วยเทคนิคพิเศษ แต่กับข้าวฝีมือแม่ใส่ความรัก ความห่วงใย และความเอาใจใส่ กับข้าวแม่เป็นตัวแทนของสายใยแม่-ลูก ที่ถูกปรุงขึ้นเพื่อคนตัวเล็กๆ ไม่กี่คนในบ้านเท่านั้น รสชาติอาหารที่คุ้นลิ้นมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก กินกี่ครั้งๆกี่หนก็ไม่เคยเบื่อ เครื่องปรุงรสที่สำคัญที่สุดคือ “ความรัก” แม่ใช้ความรักความใส่ใจเป็นเครื่องปรุงรสในอาหารทุกชนิด แม่รู้เสมอว่าลูกคนนี้ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม ขนาดไหนคงไม่มีเครื่องปรุงรสยี่ห้อใดที่จะให้ความอร่อยเท่ากับเครื่องปรุงรสของแม่ แต่ “ลูก”ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม ขนาดไหนที่จะให้ความอร่อยกับลูกไม่เพียงพอกับสภาพแวดล้อมทางสังคมในปัจจุบันเมื่อสถานการณ์ของสังคมที่เร่งร้าว บีบรัดเด็กเล็กและลูกต้องอาศัยอยู่กับปู่ย่า ตายาย หรืออยู่กันเองตามลำพังกับพี่หรือน้อง พ่อ และแม่ต้องออกนอกบ้านเพื่อทำงานหาเงินเลี้ยงครอบครัวตั้งแต่เช้ามืด กลับถึงบ้านในตอนเย็นมืดค่ำ เด็กเล็กเลือกบริโภคอาหารตามความชอบ หรือตามกระแสส่งผลให้เด็กอยู่ในภาวะที่เสี่ยงทุพโภชนาการอ้วนมาก หรือผอมเกินที่เป็นภัยเงียบไม่ส่งผลโดนทันทีคือพัฒนาการทางสมองของเด็กด้อยลงตามไปด้วย ช่วงวัย 6 ปีแรกของชีวิตเป็นระยะสำคัญที่จะสามารถ กระตุ้นสมองของเด็กให้เซลล์สมองทำวงจรเชื่อมโยงแผ่ขยายได้มากขึ้น หากได้รับการกระตุ้นที่เหมาะสม ทั้งในด้านความชอบและความถนัดของเด็ก จะทำให้พัฒนาการของเด็กปฐมวัยเป็นไปอย่างรวดเร็ว และเป็นพื้นฐานสำหรับการพัฒนาสติปัญญาเด็กในวัยต่างๆ ต่อไปการศึกษาขององค์กรเครือข่ายการวิจัยด้านสมองและระบบประสาท (BRAINnet – Brain Research And Integrative Neuroscience Network) ชี้ว่า การพัฒนาการเรียนรู้ด้านต่างๆ ของเด็กที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด ควรเริ่มตั้งแต่ปฐมวัย หรือบางด้านอาจต้องเริ่มตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ( อ้างถึง : การพัฒนาอัจฉริยภาพด้านต่างๆคณะทำงานสุขภาพคนไทยhttp://www.thaihealthreport.com/index2551-007) ภาวะทุพโภชนาการมีระดับความรุนแรงของปัญหาในระดับภาคมีการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างชัดเจน ภาคอีสานเคยเป็นพื้นที่ ที่เคยมีอัตราความชุกของภาวะทุพโภชนาการสูงที่สุดมาโดยตลอด แต่ในการสำรวจปี พ.ศ. 2549 นี้ ภาคใต้กลายเป็นภาคที่มีภาวะทุพโภชนาการทั้งด้านขาดและเกินที่น่าเป็นห่วง ซึ่งสอดคล้องกับผลการสำรวจภาวะอาหารและโภชนาการของประเทศไทยครั้งที่ 5 พ.ศ.2546ปัจจัยที่มีผลต่ออัตราภาวะทุพโภชนาการได้แก่ ระดับการศึกษาของหัวหน้าครัวเรือนฐานะทางเศรษฐกิจของครัวเรือน แต่เมื่อฐานะทางเศรษฐกิจของครัวเรือนสูงขึ้น ก็มักเกิดภาวะโภชนาการเกินในเด็กเพิ่มขึ้นด้วย(อ้างถึง: ผู้ช่วยศาสตราจารย์ อุไรพร จิตต์แจ้ง : สถาบันวิจัยโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดลhttp://www.thaihealthreport.com/index2551-005) ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กมูลนิธิพระโสภณคุณาธาร (เนียมสุวโจ) มีจำนวนเด็กเล็ก 58 คนมาจากครอบครัวที่มีฐานะไม่เท่าเทียมกันของคนในชุมชนชะแล้จากการสำรวจเบื้องต้นพบว่า มีจำนวนเด็กเล็กมีระดับพัฒนาการทางร่างกายสัมพันธ์กับช่วงอายุของเด็กที่ต่ำกว่าเกณฑ์ จำนวน 30 คนระดับพัฒนาการด้านการใช้กล้ามเนื้อมัดเล็กมัดใหญ่ตามเกณฑ์ จึงต้องการจัดทำโครงการขึ้นเพื่อเสริมทักษะความเข้าใจแก่แม่หรือผู้ปกครองของเด็กเล็กด้านโภชนาการที่สมวัยแก่เด็กเล็กต่อไป