กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

องค์การบริหารส่วนตำบลปิยามุมัง มีพื้นที่รับผิดชอบทั้งตำบลปิยามุมัง ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย มีพื้นที่ 11.17 ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ 7,487.50 ไร่ แบ่งเป็น ๕หมู่บ้าน จำนวนประชากร ๓,๖๙๗ คน (ข้อมูล ณ วันที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒) ประชากรส่วนใหญ่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลปิยามุมัง ประกอบอาชีพด้านการเกษตรกรรม ได้แก่ การทำนาข้าว สวนมะพร้าว สลับกับการปลูกพืชผักระยะสั้น เช่น พริก แตงโม พืชผักสวนครัว เป็นต้น นอกจากนั้นยังประกอบอาชีพรับจ้าง เลี้ยงสัตว์ ค้าขาย รับราชการ และมีบางส่วนไปทำการเกษตรในต่างจังหวัด บางส่วนไปค้าขาย และรับจ้างในต่างประเทศ ฯลฯ จากสถานการณ์ ของชุมชน พบว่า คนในชุมชนมีพฤติกรรมการบริโภคอาหารที่เปลี่ยนไปจากในอดีตอย่างมาก เนื่องจากเป็นชุมชนที่อยู่ติดกับเขตเมืองและคนในชุมชนยุคปัจจุบันมีการประกอบอาชีพรับจ้างเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งต่างจากในอดีตที่มีอาชีพทำการเกษตรเป็นหลัก จึงทำให้ไม่ค่อยมีเวลาประกอบอาหารกินเอง จึงซื้ออาหารถุงมาบริโภคและซื้อผักและผลไม้ต่างๆ มาบริโภคโดยไม่ได้ปลูกไว้กินเองเหมือนเมื่อก่อน ประกอบกับภาวะเศรษฐกิจในปัจจุบันที่สูงขึ้น จึงทำให้พฤติกรรมการบริโภคของคนในชุมชนแปรเปลี่ยนไป ทำให้สภาพร่างกายได้รับสารเคมีมากเกินกำหนดซึ่งก่อให้เกิดภาวะโรคเรื้อรังต่างๆ ตามมา เช่น เบาหวาน หัวใจ ความดัน มะเร็งต่างๆ ซึ่งกว่าจะรู้ตัวก็มักจะเป็นระยะที่ยากต่อการรักษาเยียวยา นอกจากนั้นยังพบว่าสภาพทางสังคม ก็เปลี่ยนไปจากเดิมที่เป็นสังคมที่อยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ มีจิตใจโอบอ้อมอารี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มีความรักความสามัคคีในชุมชน แต่ในปัจจุบันสภาพสังคมเปลี่ยนไปเป็นสังคมเมือง ขาดความมีน้ำใจ เกิดความแตกแยกในชุมชนแบ่งพรรคแบ่งฝ่าย เห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ ซึ่งส่งผลต่อสภาพจิตใจ เนื่องจากสุขภาพร่างกายที่ไม่แข็งแรง เป็นโรคง่าย และเกิดภาวะเครียดเนื่องจากสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบัน จากสถานการณ์ดังกล่าวข้างต้น ทำให้ชาวบ้านได้ทราบถึงปัญหาในด้านต่างๆ ของชุมชน และทำให้ทุกคนตระหนักถึงความรับผิดชอบต่อชุมชนร่วมกันในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นในชุมชน โดยเลือกประเด็นปัญหาที่เกี่ยวข้องกับสารเคมีที่มาจากพฤติกรรมการบริโภค และสุขภาพของคนในชุมชน โดยเลือกทำ “สุขภาวะเกษตรกร ลดใช้สารเคมีทางการเกษตร” เพื่อให้คนในชุมชนปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในการบริโภค ลด-ละสารเคมีให้น้อยลงและหมดไปในที่สุด โดยให้คนในชุมชนหันกลับมาทำเกษตรอินทรีย์ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง เช่น การปลูกผักกินเอง การทำนาข้าวอินทรีย์ และการเลี้ยงสัตว์ (ปลาน้ำจืดและสัตว์ปีก) ซึ่งทุนที่มีอยู่ในชุมชนอยู่แล้วคือ โครงการฟาร์มตัวอย่าง ฯ  กลุ่มองค์กรภาคประชาชนเพื่อสันติและเศรษฐกิจพอเพียง กลุ่มจิตอาสา อสม กลุ่มสภาเด็กและเยาวชน แนวทางในการจัดการปัญหานั้น ชุมชนมีแกนนำและอาสาสมัครแนะนำ ชักชวนให้คนในชุมชนได้รับทราบถึงโทษของการบริโภคอาหารที่มีสารเคมีตกค้าง และประโยชน์ของอาหารที่ปลอดภัยและดีต่อสุขภาพ โดยการมีส่วนร่วมของเครือข่ายทั้งในและนอกชุมชน และที่สำคัญเป็นอย่างยิ่งคือ คนในชุมชนมีส่วนร่วมในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของตนเองอย่างจริงจัง และตั้งใจเพื่อตนเอง ครอบครัว ชุมชน และสังคม โดยหันกลับมาใช้วิถีชีวิตแบบเกษตรอินทรีย์ ตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงแบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆลดการใช้สารเคมีและแทนที่ด้วยปุ๋ยอินทรีย์ จนในที่สุดการใช้สารเคมีก็จะหมดไปในอนาคตซึ่งจะทำให้คนในชุมชนมีสุขภาพที่ดีขึ้น