กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

โรคมาลาเรียพบมากในเขตพื้นที่มีอุณหภูมิเหมาะสมที่ทำให้เชื้อแบ่งตัวได้แก่ เขตร้อน แต่การกระจายของเชื้อโรคอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากโลกมีอุณหภูมิเพิ่มมากขึ้น และการเคลื่อนย้ายของประชากร สำหรับประเทศไทยจะพบเชื้อได้ทั่วไป ยกเว้นกรุงเทพฯ เชื้อมีมากในป่าเขาในจังหวัดตามแนวชายแดนของประเทศไทยพบว่ามีเชื้อ พี.ฟาลซิปารัม (P.falciparum) 70% พี.ไวแวกซ์(P.vivax) 50% ตัวพาหะที่นำโรคมาลาเรียคือยุงก้นปล่อง (ตัวเมีย) ซึ่งเรียกอย่างนี้เพราะว่าเวลาที่ยุงกัดคน มันจะเกาะโดยยกก้นขึ้นทำมุมกับผิวหนัง 45 องศา ในเมืองไทยพบยุงก้นปล่องที่สำคัญ 2 ชนิด คือ
1. Anopheles Dirus พบในป่าทึบ ชอบวางไข่ตามแอ่งน้ำนิ่งขังตามธรรมชาติ เช่น แอ่งหินในป่าทึบ นิสัยชอบกัดเลือดคน มากกว่าสัตว์อื่น ออกหากินตอนดึกถึงเช้ามืด และไม่ชอบเกาะฝาบ้าน 2. Anopheles Minimus พบตามชายป่า ชอบวางไข่ในลำธาร น้ำใสไหลเอื่อยๆ หลังจากกัดคน แล้วจะเกาะที่ฝาบ้าน แต่ในปัจจุบันมีการปรับตัวคือหลังจากกัดคนแล้วจะไม่เกาะฝาบ้านและจะกัดคนนอกบ้านมากขึ้น โดยเฉพาะตอนหัวค่ำ ไข้มาลาเรียยังคงเป็นปัญหาด้านสาธารณสุข โดยเฉพาะพื้นที่ที่มีพรมแดนติดกับประเทศเพื่อนบ้าน จังหวัดนราธิวาสเป็นจังหวัดหนึ่งซึ่งมีอาณาเขตติดต่อกับประเทศมาเลเซีย ซึ่งแต่ละปีจะมีการอพยพเคลื่อนย้ายของประชากร ประกอบกับประชาชนที่อาศัยอยู่ตามแนวชายแดน มีอาชีพเสี่ยงต่อการติดเชื้อไข้มาลาเรีย และสภาพพื้นที่ตามแนวชายแดนเอื้อต่อการระบาดของโรคมาลาเรียก็นับเป็นอีกหนึ่งปัญหาที่ส่งผลอย่างยิ่งต่อการบั่นทอนคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยในทุกมิติสุขภาพ ทั้งนี้เพราะด้วยพยาธิสภาพของโรคสามารถเกิดได้กับทุกกลุ่มอายุ และมีอันตรายถึงขั้นเสียชีวิตได้ หากไม่ได้รับการดูแลรักษาอย่างทันท่วงที รวมทั้งสามารถแพร่ระบาดได้อย่างรวดเร็วถึงยากต่อการควบคุมป้องกัน
จากรายงานระบาดวิทยา ของ ศูนย์ควบคุมโรคติดต่อนำโดยแมลงที่ ๑๒.๔ จังหวัดนราธิวาส สถานการณ์ไข้มาลาเรียของตำบลดุซงญอ ในปี พ.ศ. 2559-๒๕61 พบผู้ป่วยคิดเป็นอัตรา 158.21 และ 73.83 ต่อแสนประชากร ในปี 2561 ไม่พบผู้ป่วย ส่วนใหญ่จะพบผู้ป่วยในพื้นที่หมู่ที่ 5 - 7 เป็นพื้นที่ที่พบไข้มาลาเรียซ้ำซาก ( Hard core ) เนื่องจากสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติส่วนใหญ่เป็นป่าเขา และประชาชนประกอบอาชีพเกี่ยวข้องกับป่าเป็นส่วนใหญ่และมีการป้องกันตนเองไม่ดีเท่าที่ควร จึงทำให้มีการระบาดของโรคมาลาเรียกระจายในตำบลดุซงญอ จากการสอบสวนโรคผู้ป่วย พบว่าส่วนมากตอนกลางคืนไม่นอนกลางมุ้ง ยังไม่มีการป้องกันตัวเองด้วยวิธีอื่น ดังนั้นจากสภาพปัญหาดังกล่าวโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านกาเต๊าะ จึงได้บูรณาการร่วมกับองค์การบริหารส่วนตำบลดุซงญอ จัดทำโครงการควบคุมและป้องกันโรคไข้มาลาเรีย หมู่ที่ 5 – 7 ตำบลดุซงญอ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563 ขึ้น เพื่อควบคุมและป้องกันโรคดังกล่าว