กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

ตามที่รัฐบาลได้กำหนดนโยบายพัฒนาคุณภาพ และมาตรฐานด้านความปลอดภัยในการทำงานและบริการอาชีวอนามัยในสถานประกอบการของไทย ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2555 – 2564 ตลอดจนการดำเนินการพัฒนาด้านอาชีวอนามัยด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขาภิบาลสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องดังนั้นจึงต้องมีการปรับปรุง แก้ไข พัฒนา และการยกระดับมาตรฐานในด้านความปลอดภัยในการทำงานและการบริการอาชีวอนามัยในสถานประกอบการสำหรับสถานที่ต่าง ๆ เช่น สถานที่ราชการ สถานที่ประกอบการเอกชน ตลาด ร้านอาหาร โรงเรียน เป็นต้น เพื่อให้สถานที่ต่าง ๆ ได้รับการพัฒนาให้มีมาตรฐานที่กำหนดอันจะทำให้ประชาชนมีความปลอดภัยจากการบริการด้านความปลอดภัยในการทำงานและการบริการอาชีวอนามัยในสถานประกอบการเพิ่มขึ้นเพราะปัจจุบันเป็นที่ยอมรับว่าการลงทุนในการทำงานที่จะได้ผลตอบแทนกลับมาในรูปตัวเงินหรือรูปของทุนแบบอื่น ๆ เพื่อการผลิตหรือบริหารงานในรอบงานต่อไป และในการลงทุนก็มักจะเป็นการลงทุนในทรัพย์สิน เช่น ที่ดิน อาคาร เครื่องจักร อุปกรณ์เครื่องใช้ที่จะทำให้เครื่องจักรเหล่านั้นทำงานได้ดีขึ้นเมื่อถึงเวลาก็มีการซ่อมบำรุงดูแลเพื่อให้ทำงานได้ดีต่อไปอีก แต่หากเรามาพิจารณาถึงพนักงานที่ทำงานอยู่ในหน่วยงานแล้วกลับไม่ได้รับการดูแลเท่าทีควร กล่าวคือเมื่อเข้าทำงานก็มีการปฐมนิเทศมีการตรวจร่างกายทั่วไปเมื่อเจ็บป่วยก็มีสถานพยาบาลตามประกันสังคมหรือถ้าเจ็บป่วยจากการทำงานก็มีกองทุนเงินทดแทนให้ใช้ในความเป็นจริงการดูแลเพียงเท่านี้ยังไม่เพียงพอเพราะพนักงานไม่เสื่อมค่าเหมือนเครื่องจักรแต่มีมูลค่าเพิ่มขึ้นตามประสบการณ์และการเรียนรู้และเครื่องจักรก็ไม่สามารถปฏิบัติได้ถ้าพนักงานไม่คอยควบคุมดูแลขณะที่พนักงานมีความสำคัญกว่าเครื่องจักรแต่มักไม่ได้รับการดูแลอย่างถูกต้องและเต็มที่เท่าที่ควรจะเป็นแม้บางหน่วยงานจะมีกิจกรรมตรวจสุขภาพประจำปีให้แก่พนักงานแต่การตรวจร่างกายเท่าที่ทำอยู่นั้นที่จริงแล้วไม่จำเป็น ไม่ถูกต้อง ไม่เป็นผลดีต่อร่างกาย พร้อมทั้งยังเป็นการสิ้นเปลืองค่าใช้จ่ายและเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุด้วย เนื่องจากจากตรวจร่างกาย เช่น การตรวจเลือด การตรวจปัสสาวะ การตรวจ X-ray ปลอดส่วนใหญ่มักไม่พบสิ่งผิดปกติเพราะเป็นการตรวจคัดกรองเพื่อค้นหาผู้ป่วยที่ไม่ตรงจุด แต่จากสถิติกลับพบวาพนักงานเป็นโรคจากความเสี่ยงในการทำงานที่ไม่เคยตรวจกันเลย นอกจากนี้การที่พนักงานเจ็บป่วย ไม่ว่าจะเจ็บป่วยจากการทำงานหรือไม่ก็ถือเป็นการสูญเสียทรัพยากรของหน่วยงาน เพราะนอกจากมูลค่าความเสียหายที่เกิดจากการหยุดงานแล้ว ยังสูญเสียโอกาสของพนักงานคนนั้น และยังสูญเสียมูลค่าทางเศรษฐกิจที่เสียไปกับการรักษาอาการเจ็บป่วยนั้นอีกด้วย ดังนั้นจึงเห็นว่าบุคลากรหรือพนักงานเป็นทรัพย์สินที่สำคัญของหน่วยงานการดูแลพนักงานจึงถือว่าเป็นเรื่องสำคัญเท่ากับหรืออาจจะมากกว่าเครื่องจัก และหน่วยงานควรถือเป็นนโยบายสำคัญในการดูแลบุคลากรหรือพนักงานด้วย ดังนั้น องค์การบริหารส่วนตำบลจึงได้ตระหนักถึงปัจจัยเสี่ยงที่อาจจะเป็นสาเหตุในการเกิดโรคจากการประกอบอาชีพต่าง ๆ ในชุมชน จึงได้บูรณาการร่วมกับโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลดุซงญอ และโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพบ้านกาเต๊าะ จึงจัดทำโครงการดังกล่าวขึ้นเพื่ออบรมให้ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคที่เกิดจากการทำงานและการป้องกันโรคที่เกิดจากการทำงานที่ถูกต้องและเก็บข้อมูลแรงงานนอกระบบในพื้นที่ที่มีอาชีพเสี่ยงต่อการเกิดโรคจากการทำงานต่อไป