กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

โรคเท้าช้าง (Lymphatic filariasis หรือ Elephantiasis) เป็นโรคที่เกิดจากหนอนพยาธิตัวกลม (Roundworm)ติดต่อโดยทีโดยแมลงเป็นพาหะคือ ยุง ในประเทศไทยพบพยาธิโรคเท้าช้าง ๒ ชนิด ได้แก่ เชื้อWuchereria bancroftiทำให้เกิดอาการบวมโตของอวัยวะสืบพันธุ์และแขนขา พาหะหลัก คือ ยุงลายป่า(Aedes nevius) พบในจังหวัดชายแดนไทย – พม่าในจังหวัดตาก แม่ฮ่องสอนเชียงใหม่ลําพูนกาญจนบุรีราชบุรีระนอง และเชื้อ Brugia malayiทำให้เกิดอาการแขนขาโต มีพาหะหลักคือ ยุงเสือ (Mansonia bonnea)พบทางภาคใต้ของประเทศในจังหวัดสุราษฎร์ธานีนครศรีธรรมราชกระบี่และนราธิวาสสำหรับจังหวัดนราธิวาสโรคเท้าช้างถือเป็นโรคประจำถิ่นมีอัตราความชุกของโรคสูงที่สุดในประเทศไทย และเป็นจังหวัดเดียวที่ยังคงตรวจพบเชื้อพยาธิไมโครฟิลาเรียอยู่ ถึงแม้ว่าองค์การอนามัยโลกได้ประกาศให้ประเทศไทยประสบผลสำเร็จในการกำจัดโรคเท้าช้างไปแล้วในเดือนกันยายน ปี 2560 ก็ตาม แต่เนื่องจาก อำเภอสุไหงโก-ลกจังหวัดนราธิวาส มีแหล่งเพาะพันธุ์ของยุงที่เป็นพาหะขนาดใหญ่อยู่ และประชากรที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้น มีพฤติกรรมเสี่ยงต่อการถูกยุงกัดตลอดเวลา จึงมีโอกาสรับเชื้อพยาธิโรคเท้าช้างได้สูงมากกว่าพื้นที่อื่น สำหรับสถานการณ์โรคเท้าช้างในตำบลปาเสมัสแต่เดิมบ้านลูโบ๊ะซามาเคยมีผู้ป่วยที่ตรวจพบไมโครฟิลาเรียจำนวน1ราย แต่ได้เสียชีวิตแล้ว ในปัจจุบันยังไม่ได้มีการพบผู้ป่วยเพิ่มเติม แต่เนื่องด้วยบริบทพื้นที่ได้ติดกับป่าพรุโต๊ะแดง ทำให้เป็นพื้นที่เสี่ยงต่อการระบาดของโรคเท้าช้าง ซึ่งนับเป็นปัญหาต่อสุขภาพอนามัยของคนของชุมชนอย่างมากจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีมาตรการควบคุม ป้องกัน การเกิดและการระบาดของโรค ให้มีความต่อเนื่องและเป็นรูปธรรมโดยคนในครัวเรือนชุมชน ได้มีส่วนร่วม ในการควบคุม และทำลายแหล่งเพาะพันธ์ของยุง ในบ้านและบริเวณบ้านของตนเองอย่างจริงจัง และและมีพฤติกรรมการดูแลตนเองที่ถูกต้อง สืบไปซึ่งจะนำไปสู่การปลอดภัยจากโรคและการมีสุขภาพดีต่อไป