กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

กิตติกรรมประกาศ

"โครงการป้องกันโรคขาดมือถือไม่ได้ จังหวัดนราธิวาส" สำเร็จได้ด้วยดี ด้วยความร่วมมือจาก สมาชิกในชุมชน ตำบลโละจูด อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส

คณะทำงานโครงการฯ ขอขอบคุณ กองทุนสุขภาพตำบล เทศบาลตำบลบูเก๊ะตา ที่ให้การสนับสนุนงบประมาณในการดำเนินโครงการฯ รวมทั้ง ภาคีเครือข่ายที่สำคัญระดับพื้นที่ ที่ให้การสนับสนุน ช่วยเหลือ ชี้แนะ สุดท้ายขอขอบคุณผู้เกี่ยวข้องที่มิได้ระบุชื่อไว้ในที่นี้ ซึ่งมีส่วนสำคัญในการขับเคลื่อนการดำเนินงานให้มีความยั่งยืนในพื้นที่ต่อไป

คณะทำงานโครงการ
โครงการป้องกันโรคขาดมือถือไม่ได้

บทคัดย่อ

โครงการ " โครงการป้องกันโรคขาดมือถือไม่ได้ " ดำเนินการในพื้นที่ ตำบลโละจูด อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส รหัสโครงการ 64-L8280-02-01 ระยะเวลาการดำเนินงาน 29 เมษายน 2564 - 30 เมษายน 2564 ได้รับการสนับสนุนงบประมาณจำนวน 15,000.00 บาท จาก กองทุนสุขภาพตำบล เทศบาลตำบลบูเก๊ะตา เพื่อใช้ในการดำเนินกิจกรรมโครงการ หลังจากสิ้นสุดระยะเวลาโครงการ ผลที่เกิดขึ้นจากการดำเนินงานปรากฏดังนี้

โครงการนี้ยังไม่มีการเขียนหรือแก้ไขบทคัดย่อ

หมายเหตุ : รายละเอียดของบทสรุปคัดย่อการดำเนินงาน ให้ผู้รับผิดชอบโครงการเป็นผู้เขียนสรุปภาพรวมของโครงการใน "ผลลัพธ์โครงการ"

สารบัญ

ความเป็นมา/หลักการเหตุผล

ปัจจุบันคนส่วนใหญ่มักจะติดโทรศัพท์มือถือ และแท็บเล็ต โดนเฉพาะคนเป็นพ่อเป็นแม่ จนบางครั้งละเลยการทำหน้าที่ของตนไป พอมารู้อีกทีลูกก็กลายเป็นเด็กติดจอไปแล้วสาเหตุหนึ่งมาจากการเลี้ยงดูลูกด้วยเครื่องมือไอทีทำให้เด็กๆ หมกมุ่นอยู่กับหน้าจอ ขาดสัมพันธ์กับคนรอบข้างส่งผลให้พัฒนาการด้านอีคิวหรือด้านอารมณ์ลดลงทำให้ผลการเรียนเรียนตกตามด้วยปัญหาสุขภาพเช่น โรคอ้วนสายตาสั้นสมาธิสั้นโรคซึมเศร้าร้ายแรงถึงขั้นฆ่าตัวตายดังนั้นพ่อแม่ผู้ปกครองหรือผู้ที่เกี่ยวข้อง จำเป็นอย่างยิ่งในการตระหนักถึงภาวะเสี่ยงต่อโรคดังกล่าวช่วยกันหาแนวทางการแก้ไขปัญหาอย่างถูกวิธี โดยเฉพาะโรคโมโนโฟเบีย ซึ่งแปลตรงๆ คือ โรคที่ขาดมือถือไม่ได้ จัดอยู่ในกลุ่มโรควิตกกังวลชนิดหนึ่ง อาการที่พบก็อย่างเช่น ถ้าหากอยู่ในที่ปราศจากสัญญาณโทรศัพท์ ไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ต ก็รู้สึกหงุดหงิดกระวนกระวาย ซึ่งในบางคนที่มีอาการมากๆ อาจถึงขั้นมีอาการเครียดได้เลย และการใช้โซเชียลที่มากเกินไปเข้าข่ายปัญหาพฤติกรรมเสพติดรูปแบบหนึ่งที่อาจส่งผลกระทบในชีวิตประจำวันซึ่งปัจจุบันในวงการจิตเวชได้บรรจุการติดโซเชียล ถือเป็นโรคทางจิตเวชอย่างหนึ่งในการวินิจฉัยโรคตาม ICD 11คือ Internet Use Disorderเนื่องจากปัญหาติดโซเชียลมีเดียมักเป็นปัญหาพฤติกรรมที่เกิดร่วมกันกับโรคทางจิตเวชอาทิโรคสมาธิสั้นโรควิตกกังวลโรคย้ำคิดย้ำทำและโรคซึมเศร้าเป็นต้น ชมรมอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านชุมชนสะบือรังได้เล็งเห็นความสำคัญของปัญหาดังกล่าวจึงได้จัดทำโครงการป้องกันโรคขาดมือถือไม่ได้ขึ้น เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือในชีวิตประจำวัน และปรับเปลี่ยนการเลี้ยงดูของพ่อแม่ ผู้ปกครองด้วยมือถือ โดยการหันมาใส่ใจ ดูแล บุตรหลานในการใช้ชีวิตและดูแลสุขภาพกายและสุขภาพจิตให้ดี และสร้างศักยภาพของ อสม. ให้สามารถนำความรุ้ที่ได้ไปถ่ายทอดให้คนในชุมชนต่อไป

สถานการณ์

วัตถุประสงค์โครงการ

กิจกรรม/การดำเนินงาน

1. กิจกรรม รณรงค์การป้องกันโรคขาดมือไม่ได้ ทางเครื่องกระจายเสียง
2. กิจกรรมอบรมให้ความรู้ เรื่อง มหันต์ภัยมือถือ และผลเสียต่อสุขภาพ เรื่อง ทำอย่างไรไม่ให้ติดโทรศัพท์มือถือ แท็บเล็ต คอมพิวเตอร์ จนเสียสุขภาพ เรื่อง การป้องกันโรคขาดมือถือไม่ได้
3. กิจกรรม รณรงค์การป้องกันโรคขาดมือไม่ได้ ทางเครื่องกระจายเสียง กิจกรรม เดินรณรงค์มหันต์ภัยมือถือ และผลเสียต่อสุขภาพ ตามชุมชน

กลุ่มเป้าหมาย

ผลที่คาดว่าจะได้รับ

๑. เกิดการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้โทรศัพท์มือถือในชีวิตประจำวัน และมีปรับเปลี่ยนการเลี้ยงดูของพ่อแม่ ผู้ปกครองด้วยมือถือ โดยการหันมาใส่ใจ ดูแล บุตรหลานในการใช้ชีวิตและดูแลสุขภาพกายและสุขภาพจิตได้ดีขึ้น
๒. ทำให้ป้องกันการเกิดโรคขาดมือถือไม่ได้ ได้มากขึ้น

ส่วนที่ 1 ผลการดำเนินงาน

* ผลผลิต หมายถึง ผลที่เกิดขึ้นเชิงปริมาณจากการทำกิจกรรม เช่น จำนวนผู้เข้าร่วมประชุม จำนวนผู้ผ่านการอบรม จำนวนครัวเรือนที่ปลูกผักสวนครัว เป็นต้น
** ผลลัพธ์ หมายถึง การเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่การแก้ปัญหา เช่น หลังอบรมมีผู้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมจำนวนกี่คน มีข้อบังคับหรือมาตรการของชุมชนที่นำไปสู่การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมหรือสภาพแวดล้อม เป็นต้น ทั้งนี้ต้องมีข้อมูลอ้างอิงประกอบการรายงาน เช่น ข้อมูลรายชื่อแกนนำ , แบบสรุปการประเมินความรู้ , รูปภาพกิจกรรมพร้อมคำอธิบายใต้ภาพ เป็นต้น