กองทุนสุขภาพตำบล - กองทุนหลักประกันสุขภาพท้องถิ่น - กปท

กิตติกรรมประกาศ

"โครงการรณรงค์และป้องกันโรคไอกรน จังหวัดยะลา" สำเร็จได้ด้วยดี ด้วยความร่วมมือจาก สมาชิกในชุมชน ตำบลปุโรง อำเภอกรงปินัง จังหวัดยะลา

คณะทำงานโครงการฯ ขอขอบคุณ กองทุนสุขภาพตำบล อบต.ปุโรง ที่ให้การสนับสนุนงบประมาณในการดำเนินโครงการฯ รวมทั้ง ภาคีเครือข่ายที่สำคัญระดับพื้นที่ ที่ให้การสนับสนุน ช่วยเหลือ ชี้แนะ สุดท้ายขอขอบคุณผู้เกี่ยวข้องที่มิได้ระบุชื่อไว้ในที่นี้ ซึ่งมีส่วนสำคัญในการขับเคลื่อนการดำเนินงานให้มีความยั่งยืนในพื้นที่ต่อไป

คณะทำงานโครงการ
โครงการรณรงค์และป้องกันโรคไอกรน

บทคัดย่อ

โครงการ " โครงการรณรงค์และป้องกันโรคไอกรน " ดำเนินการในพื้นที่ ตำบลปุโรง อำเภอกรงปินัง จังหวัดยะลา รหัสโครงการ 67-L4113-05-06 ระยะเวลาการดำเนินงาน 29 มกราคม 2567 - 29 กุมภาพันธ์ 2567 ได้รับการสนับสนุนงบประมาณจำนวน 21,550.00 บาท จาก กองทุนสุขภาพตำบล อบต.ปุโรง เพื่อใช้ในการดำเนินกิจกรรมโครงการ หลังจากสิ้นสุดระยะเวลาโครงการ ผลที่เกิดขึ้นจากการดำเนินงานปรากฏดังนี้

โครงการนี้ยังไม่มีการเขียนหรือแก้ไขบทคัดย่อ

หมายเหตุ : รายละเอียดของบทสรุปคัดย่อการดำเนินงาน ให้ผู้รับผิดชอบโครงการเป็นผู้เขียนสรุปภาพรวมของโครงการใน "ผลลัพธ์โครงการ"

สารบัญ

ความเป็นมา/หลักการเหตุผล

โรคไอกรนเป็นโรคติดเชื้อของระบบทางเดินหายใจ ทำให้มีการอักเสบของเยื่อบุทางเดินหายใจ และเกิดอาการไอ ที่มีลักษณะพิเศษคือ ไอซ้อนๆ ติดๆ กัน 5-10 ครั้ง หรือมากกว่านั้นจนเด็กหายใจไม่ทัน จึงหยุดไอและมีอาการหายใจเข้าลึกๆ เป็นเสียง วู๊ป (Whooping cough) สลับกันไปกับการไอเป็นชุดๆ จึงมีชื่อเรียกว่า “โรคไอกรน” บางครั้งอาการอาจจะเรื้อรังนานเป็นเวลา 2-3 เดือน โรคไอกรนเป็นโรคที่ติดต่อกันได้ง่ายจากการไอ จาม รดกันโดยตรง ผู้สัมผัสโรคที่ไม่มีภูมิคุ้มกันจะติดเชื้อและเกิดโรคเกือบทุกราย โรคนี้พบได้บ่อยในเด็ก ส่วนใหญ่ติดเชื้อมาจากผู้ใหญ่ในครอบครัว ซึ่งมีการติดเชื้อแต่ไม่มีอาการ (carrier) หรือมีอาการไม่มาก โรคไอกรนเป็นได้กับทารกตั้งแต่เดือนแรก ทั้งนี้ เนื่องจากภูมิคุ้มกันจากแม่ผ่านมายังลูกไม่ได้หรือได้น้อยมาก ในเด็กเล็กอาการจะรุนแรงมากและมีอัตราตายสูง ส่วนใหญ่ของผู้ที่มีอาการรุนแรงและเสียชีวิต เป็นเด็กอายุต่ำกว่า 1 ปีและเป็นเด็กที่ไม่เคยได้รับวัคซีนมาก่อนโดยทั่วไปแล้วโรคนี้เป็นได้ทุกอายุ ถ้าไม่มีภูมิคุ้มกัน แต่ในวัยหนุ่มสาวหรือผู้ใหญ่อาจไม่มีอาการ หรือไม่มีอาการแบบไอกรนส่วนใหญ่จึงไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคไอกรน สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดยะลา ได้จัดเก็บข้อมูลผู้ป่วยไอกรนที่มีแนวโน้นเพิ่มขึ้นในจังหวัดยะลา ตั้งแต่ต้นเดือนมกราคม ๒๕๖๗ ถึงปัจจุบัน มีการแพร่ระบาดอย่างรวดเร็ว จำนวนผู้ป่วยไอกรนมากสุดอำเภอบันนังสตา จำนวน ๔๔ ราย อำเภอเมืองยะลา จำนวน ๒๗ ราย อำเภอธารโต จำนวน ๒๓ ราย อำเภอกาบัง จำนวน ๒๐ ราย อำเภอยะหา จำนวน ๑๒ ราย อำเภอเบตง ๙ ราย ส่วนอำเภอรามันและอำเภอกรงปินัง จำนวนอำเภอละ 5 ราย ส่วนใหญ่พบผู้ป่วยไอกรนในเด็กอายต่ำกว่า 9 ปี องค์การบริหารส่วนตำบลปุโรง มีศูนย์พัฒนาเด็กเล็กในสังกัด จำนวน 4 ศูนย์ มีนักเรียนทั้งหมด จำนวน 103 คน ได้แก่ ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กวัยเตาะแตะ 29 คน, ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านปุโรง 35 คน, ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านตะโล๊ะปานะ 28 คน และศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านลูโบ๊ะกาโล 11 คนดังนั้นเพื่อเป็นการควบคุม ป้องกันและระงับการแพร่ระบาดของโรคไข้เลือดออก ตามอำนาจหน้าที่แห่งพระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 มาตรา 67 (3) ป้องกันและระงับโรคระบาดงานสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม สำนักปลัด องค์การบริหารส่วนตำบลปุโรงจึงได้จัดทำโครงการรณรงค์และป้องกันโรคไอกรนขึ้น เพื่อเพื่อให้ประชาชนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคไอกรน การปฏิบัติตนในการป้องกันโรค และลดอัตราการเจ็บป่วยโรคติดต่อที่ส่งผลต่อสุขภาพที่ดีของประชาชนในชุมชน

สถานการณ์

วัตถุประสงค์โครงการ

1. เพื่อให้ประชาชนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคไอกรน การปฏิบัติตนในการป้องกันโรค
2. เพื่อลดอัตราการเจ็บป่วยโรคติดต่อ ที่ส่งผลต่อสุขภาพที่ดีของประชาชนในชุมชน

กิจกรรม/การดำเนินงาน

1. กิจกรรม ประชุมคณะทำงานเพื่อวางแผนการดำเนินงาน
2. กิจกรรม อบรมให้ความรู้ผู้ปกครองนักเรียนเพื่อป้องกันโรคไอกรน
3. กิจกรรม รณรงค์ประชาสัมพันธ์เชิงรุกและสร้างภูมิคุ้มกันโรคไอกรนด้วยวัคซีน
4. กิจกรรม ประชุมติดตามและประเมินผล

กลุ่มเป้าหมาย

ผลที่คาดว่าจะได้รับ

1. ประชาชนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคไอกรน การปฏิบัติตนในการป้องกันโรค
2. อัตราการเจ็บป่วยโรคติดต่อที่ส่งผลต่อสุขภาพของประชาชนในชุมชนลดลง

ส่วนที่ 1 ผลการดำเนินงาน

* ผลผลิต หมายถึง ผลที่เกิดขึ้นเชิงปริมาณจากการทำกิจกรรม เช่น จำนวนผู้เข้าร่วมประชุม จำนวนผู้ผ่านการอบรม จำนวนครัวเรือนที่ปลูกผักสวนครัว เป็นต้น
** ผลลัพธ์ หมายถึง การเปลี่ยนแปลงที่นำไปสู่การแก้ปัญหา เช่น หลังอบรมมีผู้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมจำนวนกี่คน มีข้อบังคับหรือมาตรการของชุมชนที่นำไปสู่การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมหรือสภาพแวดล้อม เป็นต้น ทั้งนี้ต้องมีข้อมูลอ้างอิงประกอบการรายงาน เช่น ข้อมูลรายชื่อแกนนำ , แบบสรุปการประเมินความรู้ , รูปภาพกิจกรรมพร้อมคำอธิบายใต้ภาพ เป็นต้น